[เถรี]

ตอนสมัยเด็ก ๆ ก็ยังสงสัยอยู่ ว่าทำไมตัวเองเป็นคนทำบาปขึ้น มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ปวดฟันอยู่ซี่หนึ่ง ปวดจนหน้าบวมไปข้างหนึ่งเลย แล้วก็เห็นว่าสาเหตุเนื่องจากในชาตินี้ไปตกปลา เมื่อก่อนแม่เขาสอนไว้ว่า เวลาวัดเบ็ด อย่าวัดตรง ๆ เพราะถ้าวัดตรง ๆ บางทีปลาจะไม่ติด เขาให้กระชากเฉียง ๆ ขึ้นมา พอกระชากเฉียง ๆ ขึ้นมา ส่วนใหญ่เบ็ดก็จะแทงเหงือก แล้วตะขอเบ็ดก็มักจะไปเกี่ยวโผล่ใกล้ ๆ ตา อาตมาไม่แปลกใจเลยว่าอยู่ ๆ ทำไมหน้าบวมตาบวม

เคยบอกแล้วว่าถ้าเจ็บไข้ได้ป่วยแล้วช่วงใกล้ ๆ หาย จะเห็นนิมิตว่าตัวเองไปทำอะไรมา แล้วก็มีช้า มีเร็ว มีก่อน มีหลัง บางครั้งอาตมาก็มานั่งเซ็ง บางอย่างตั้งหลายชาติผ่านมาแล้ว ตั้งแต่ครั้งที่เกิดเป็นสัตว์ แต่กรรมเพิ่งจะมาตามทัน อะไรจะตามได้ช้าขนาดนั้น นี่เพิ่งเขียนจบไปเรื่องหนึ่ง ถ้าเขียนไปได้สัก ๒๐ เรื่องจะรวมเล่มสักครั้ง

ที่เขียนนี่ก็คือเขียนเรื่องล่าสุดที่อาตมาเพิ่งโดน อันนี้ก็เป็นประเภทโชคสองชั้น กรรมสองชาติมารวมกัน มีหลายครั้งที่กรรมหลายชาติมารวมกัน แล้วก็ลุยอาตมาเสียทีเดียวเลย

ในส่วนที่เป็นเรื่องของกรรม จะช้าจะเร็วท้ายสุดก็มาสนองจนได้ ไม่ว่ากรรมดีหรือกรรมชั่วที่เราทำมาก็ตาม ให้ผลทั้งนั้น เพียงแต่ว่ามันจะช้า จะเร็ว จะก่อน จะหลัง ให้ตามกาลเวลา ให้ตามลักษณะ ให้ตามผล อย่างของอาตมาก็ไม่ได้คิดว่า บางชาติจะไปไกลถึงขนาดชาติที่เป็นสัตว์เดรัจฉานอยู่ กรรมเพิ่งจะตามมาทัน แต่ขณะเดียวกันกรรมบางอย่างทำในชาตินี้ ก็ตามทันแล้ว

เขาบอกว่ากรรมที่ประกอบด้วยเจตนา มีความมุ่งมั่นอย่างแรงกล้า ได้กระทำสำเร็จลงไปแล้ว กรรมทั้งหลายเหล่านั้นถือว่าเป็นกรรมที่มีความแรง มีความหนัก ตามได้เร็ว ถ้าหากกรรมที่ทำโดยไม่เจตนา อย่างชาติที่เป็นสัตว์ ในเมื่อเป็นสัตว์นักล่า ก็ต้องหาเหยื่อเป็นปกติ แต่ว่าโทษก็มี คุณจะมาอ้างว่าเป็นสัตว์เดรัจฉานแล้วไม่มีโทษไม่ได้ เพราะไปทำลายชีวิตอื่นเขา ในเมื่อเจตนาไม่มี กรรมไม่หนักพอ ก็เลยกลายเป็นว่ามาช้าหน่อย