[เถรี]

อาตมาอยู่กับหลวงพ่อตั้งแต่ฆราวาส งานวันเกิดท่านมีคนมาเป็นหมื่น คนโน้นก็จะขอเข้าไปพบ คนนี้ก็จะขอเข้าไปพบ คนโน้นก็นายพล คนนี้ก็นายพัน คนโน้นก็คุณหญิง นี่ก็คุณนาย อาตมาไม่ให้เข้า จัดให้เข้าเป็นชุด ๆ ๑๐-๑๒ คน ให้เวลา ๓ นาทีต้องออก ออกแล้วชุดใหม่ถึงเข้าได้ หลายต่อหลายคนก็ต่อว่าต่อขาน รู้จักกันมาทำไมถึงทำอย่างนี้ อาตมาบอกว่า “ขอโทษครับ วันนี้ผมจำใครไม่ได้ชั่วคราว แล้วถ้าหากว่าจะเรียกร้องความยุติธรรม เห็นคุณป้าแก่ ๆ ที่ข้างประตูนั้นไหมครับ นั่นแม่ผมเอง ยังไม่ให้เข้าเลย” พอได้ยินอย่างนั้นก็ถอยกันทุกคน ขนาดแม่ยังไม่ได้เข้าแล้วคนอื่นจะได้เข้าไหม ?

ฉะนั้น..เรื่องนี้อยากจะบอกกับพวกเราว่า คนเราพอมีอำนาจแล้วมักจะลืมตัว ถ้าไม่มีหลักธรรมประจำใจก็เสียหมาทุกราย พอ รัก โลภ โกรธ หลง เข้ามา แทนที่จะทำเพื่อประโยชน์สุขของส่วนรวม จะกลายเป็นทำเพื่อความสุขของตัวเอง อย่างที่ยกตัวอย่าง ขนาดไม่มีอำนาจเลย ยังอุตส่าห์อ้างเอาอำนาจไปใช้ได้