[เถรี]

นี่คือตัวอย่างของการที่เรามองประโยชน์ส่วนรวมมากกว่าประโยชน์ส่วนตัว แต่นักการเมืองบ้านเรามองประโยชน์ของพวกพ้องและตัวกูมากกว่า คุณยิ่งลักษณ์บริหารงานดี ๆ อยู่ แต่ไปเจอพี่ชายไฮเปอร์เข้า อยู่นิ่งไม่เป็น ถ้าคุณทักษิณยอมอยู่เงียบ ๆ สักสองสามปี ป่านนี้ได้กลับเมืองไทยมาสบายใจเฉิบไปแล้ว นี่ไปกลัวว่าน้ำจะไม่ขุ่น ถึงเวลาก็แหย่เข้ามาหน่อย ถึงเวลาก็สไกป์มา ถึงเวลาก็โฟนอินมา คนก็ยิ่งหวาดระแวงกันใหญ่

บทเรียนครั้งนี้นอกจากคุณทักษิณจะรู้ว่าตนเองประเมินความรัก ชอบ เกลียด ชังของคนไทยผิดแล้ว ยังทำให้หนทางในการกลับบ้านหายวับไปกับตา ส่วนคุณสุเทพเจอข้อหากบฏคาอยู่ ถ้าหากว่าบรรดาผู้ร่วมประท้วงกลับบ้านเมื่อไรเจอตำรวจแน่นอน คดีนี้ต่ำสุด ๒๐ ปี สูงสุดประหารชีวิต

ต่างคนต่างประเมินผิด เพราะไปแย่งชิงสิ่งที่พระพุทธเจ้าท่านได้กล่าวเอาไว้ชัดแล้วว่า การกิน ๑ การนอน ๑ การเสพกาม ๑ การเสวยอำนาจ ๑ ถ้าไม่ใช่บุคคลที่เห็นภัยในวัฏสงสารจริง ๆ แล้วจะไม่มีใครเบื่อ กินให้ตายจนท้องจะแตกอยู่แล้ว กินไม่ไหวแล้ว เดี๋ยวไม่นานก็กินอีก นอนก็เหมือนกัน มีใครบอกว่าเบื่อนอนบ้างไหม ? เบื่อแค่ไหนเดี๋ยวก็นอนอีก

ลักษณะเดียวกัน การอยู่ในอำนาจมักจะทำให้คนรอบข้างเกรงใจและพูดแต่เรื่องดี ๆ ให้ฟัง เรื่องไม่ดีเขาไม่พูด ถ้าเราไปดูสมัยพระเจ้าถังไท่จงฮ่องเต้ ตั้งให้เว่ยจิงเป็นขุนนางผู้สามารถทูลคัดค้านได้ทุกเวลา นั่นคือความฉลาดรอบคอบอย่างสุดยอด เพราะคนเราเมื่อมีอำนาจ เผลอเมื่อไรก็จะทำตามใจตัวเอง ขนาดไม่มีอำนาจยังทำเลย