[เถรี]

ถาม : วัดพระแท่นดงรัง ที่ว่าเป็นที่ปรินิพพานของพระพุทธเจ้า ?
ตอบ : ไม่ใช่..พระแท่นดงรังเป็นสถานที่ที่พระพุทธเจ้าเคยเสด็จมา แต่ไม่ใช่ที่ที่ปรินิพพาน แต่สาระไม่ได้อยู่ตรงใช่หรือไม่ใช่ อยู่ตรงที่เราระลึกถึงพระพุทธเจ้าหรือเปล่า ? ถ้าเราระลึกถึงต่อให้สถานที่นั้นไม่ใช่ แต่เรานึกถึงท่านก็จัดเป็นอนุสติ แต่ถ้าสถานที่นั้นใช่ เรานั่งเฝ้าอยู่ทุกวัน แต่ไม่เคยนึกถึงพระพุทธเจ้าเลยก็ช่วยอะไรไม่ได้

ดังนั้น..สถานที่อันเหมาะสม อยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ใกล้เคียงกับความเป็นจริง เขาบอกว่าใช่ เราไม่จำเป็นต้องไปเชื่อหรือไม่เชื่อตรงนั้น แต่ขณะที่เรากราบไหว้นั้น เราบูชาอะไร ? แล้วเราระลึกถึงอะไร ? สาระอยู่ตรงนี้

ถาม : พี่คนหนึ่งเขาไปปฏิบัติธรรม แล้วเขาเห็นมีการถวายพระเพลิงพระพุทธเจ้า จะเห็นเป็นเปลวไฟ ?
ตอบ : การที่เราเห็น เราเห็นจริง ๆ แต่เรื่องที่เราเห็นไม่แน่ว่าจะจริง ในเมื่อใจเรายึดเกาะอยู่ตรงนั้น ท่านก็แสดงให้เห็นได้ จึงได้บอกว่าสิ่งที่เราเห็นนั้นเห็นจริง แต่ไม่แน่ว่าเราสิ่งที่เราเห็นจะจริงตามที่เราเห็นว่าคืออะไร อาตมาเคยยกตัวอย่างว่า เห็นคนเขาไล่ฆ่าไล่ฟันกันมา เราก็ฉวยมีด ฉวยไม้เอาไปช่วย เดี๋ยวก็โดนเขารุมกระทืบเพราะเขากำลังถ่ายหนังกันอยู่ เราเห็นเขาไล่ฆ่าจริงหรือเปล่า ? เราเห็นจริง ๆ แต่เรื่องที่เห็นนั้นจริงไหม ? ต้องใช้สติปัญญาให้ดีด้วย