[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ปีที่แล้วช่วงนี้นอนโรงพยาบาลไป ๓ วัน ปีนี้ก็ดูท่าไม่แคล้ว กำลังไข้ขึ้น เดี๋ยวก็ต้องกรำงานเป็นพระวิปัสสนาจารย์อีก ๑๒ วัน ๑๒ คืน แล้วก็เข้าโรงพยาบาลตามเคย ตั้งแต่สมัยเด็ก ๆ ยังจำความไม่ได้ อาตมาก็น้อยใจแม่ ..(หัวเราะ).. กลืนลูกอมติดคอตาย ปรากฏว่าพ่อแก้ฟื้นขึ้นมาได้ เพราะว่าไปยกให้เป็นลูกเจ้าแม่เบิกไพรที่บ้านโป่ง ๑๐ ปี

ช่วง ๒ ขวบถึง ๑๐ ปีต้องไปรายงานตัวทุกปี แล้วก็เสี่ยงเซียมซีเพื่อถามเจ้าแม่ว่า ชะตาดีร้ายเป็นประการใด ปรากฏว่าทุกครั้งที่เสี่ยงเซียมซี จะได้หมายเลขเดียวคือหมายเลข ๑๒ ทุกครั้ง จนกระทั่งท่องจำข้อความในเซียมซีได้ขึ้นใจเลย เขาบอกว่า

ใบที่สิบสองต้องกันเหมือนจันทร์ฉาย เปรียบเหมือนกับต้นพฤกษีคราที่ตาย แล้วกลับกลายฟื้นเป็นเหมือนเช่นเดิม ได้ผลิดอกออกใบไสวสว่าง ถูกน้ำค้างต้องลมประสมเสริม เหมือนกระจกบานเก่าเมื่อคราวเดิม ต้องเพิ่มเติมขัดถูจึงดูงาม

เพราะฉะนั้นต้องช่วยกันขัดทุกวัน"