[เถรี]

เรื่องของการปฏิบัติธรรมนั้นต้องการ “คนจริง” คนจริงสมัยโบราณเขาเรียกว่านักเลง จะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายก็ตาม ให้เป็นคนจริงเข้าไว้ เพราะว่าธรรมะเป็น “ของจริง” ถามว่าจริงอย่างไร ? จริงจัง จริงใจในการปฏิบัติ ตั้งใจคิดเพื่อความดีจริง ๆ ตั้งใจพูดเพื่อความดีจริง ๆ ตั้งใจทำเพื่อความดีจริง ๆ ค่อย ๆ สั่งสมความดีไป ระยะแรกเริ่มเหมือนอย่างกับไม่เห็นหน้าเห็นหลัง ทำเท่าไรก็ไม่ได้อะไรเลย น่าท้อถอย น่าเบื่อหน่าย ถ้าคิดแบบนี้พวกเราจะไปไม่รอด

อาตมาเองภาวนาครั้งแรก ๆ มุ่งจะเอาเพียงปฐมฌานเท่านั้น ปรากฏว่าวางกำลังใจเกิน ทำไปทำมาวันหนึ่งก็แล้ว เดือนหนึ่งก็แล้ว ปีหนึ่งก็แล้ว ๒ ปีก็แล้ว ๓ ปีก็แล้ว ไม่ได้อะไรเสียที แต่ทำ..ทำเพราะมั่นใจว่าสิ่งที่หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านสอนมานั้นจริงแท้แน่นอน ถ้าเราทำแล้วไม่ได้ก็มี ๒ อย่าง หนึ่งก็คือทำขาด สองก็คือทำเกิน ปรากฏว่าอาตมาทำเกิน...๓ ปีไม่ได้อะไรเลย เป็นพวกเราก็เลิกไปตั้งแต่ ๓ วันแรกแล้ว..!

หลายท่านพยายามฝึกกสิณ อาตมาแอบดูแล้วก็ขำ ๆ ตั้งใจมอง ๆ ฝึก ๆ จับภาพพระไป บางคนก็ได้ไม่กี่นาที..เลิก บางคนก็ได้ไม่กี่ชั่วโมง..เลิก บางคนก็ได้ไม่กี่วัน..เลิก ไม่จริงสักคน แล้วจะเอาดีได้อย่างไร ? อาตมาปฏิบัติเพื่อปฐมฌาน ๓ ปี ไม่มีสิ่งตอบแทนเลย แต่ไม่เลิก อย่างไรก็ต้องเอาให้ได้ เพียงแต่ว่าวันนั้นกำลังใจเบื่อเต็มทีแล้ว ทำมา ๓ ปีเข้าไปแล้ว ยังไม่ได้อะไรสักที จะได้ไม่ได้ช่างหัวมัน เราภาวนาไปก็แล้วกัน โป๊ะเดียวได้ตรงนั้นเลย ก่อนหน้านั้นกำลังใจเกินต้องการ พอกำลังใจพอดีกับที่ต้องการ ต่อไปทำอะไรก็ใช้กำลังใจแค่นั้น สิ่งที่เราต้องการก็จะไหลมาเทมาเอง

ดังนั้น..ใครทำแล้วยังไม่ได้ อย่าเพิ่งท้อถอย อาตมาแค่ก้าวแรกใช้เวลา ๓ ปี เริ่มต้นปฏิบัติแบบทุ่มให้ทั้งตัวตอนอายุ ๑๖ ปี ตอนนี้ ๕๕ ปี ไม่กี่ปีหรอก รับรองว่าก่อนพวกเราเกิดหลายปี หลายคนเกิดไม่ทันแน่นอน ขอให้ทุกคนค่อย ๆ ทำ ค่อย ๆ สะสมไป ระยะแรกเริ่มจะเหมือนกับไม่มีอะไร แต่ความดีของเราที่สะสมตัวอยู่เหมือนน้ำทีละหยด สะสมไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวก็เต็มถัง เต็มถังเทใส่โอ่งไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวก็เต็มโอ่ง เพียงแต่ต้องอดทน จริงจัง ไม่ท้อถอย

อย่าลืมโอวาทปาฏิโมกข์ของพระพุทธเจ้า อาตมาย้ำแล้วย้ำอีก พระองค์ท่านขึ้น ขนฺตี ปรมํ ตโป ตีติกฺขา คำแรกที่ทรงตรัสคืออดทน ถ้าความอดทนไม่เพียงพอ ก็ไม่อาจจะไม่ประสบความสำเร็จในชีวิตได้