พระอาจารย์กล่าวว่า "เมื่อวันสวดพระคาถาเงินล้านญาติโยมไปร่วมงานกันมาก อาตมาเอาลูกประคำไปเข้าพิธี ๑ หอบ เนื่องจากว่ามีไม้พะยูงเก่า ๆ เหลืออยู่หน่อยหนึ่ง แล้วพระที่บวชเข้าไปท่านมีฝีมือ จึงให้ท่านทำเป็นลูกประคำ ท่านเองก็ยังสงสัยว่า ของแพงขนาดนี้แล้วจะจำหน่ายอย่างไร ? ปรากฏว่ามีโยมที่ไม่กลัวของแพงแย่งกันบูชาไปหมดแล้ว
ไม้พะยูงเป็นไม้ที่เนื้อค่อนข้างจะแข็ง ทำยาก กลึงยาก คราวนี้พระท่านก็ค่อย ๆ ทำไป เวลาว่างเว้นจากภารกิจเฉพาะของตนเองแล้ว ก็ภาวนาไป กลึงไป ขัดไป ถือว่าเป็นการปฏิบัติธรรมอย่างหนึ่งเหมือนกัน เมื่อได้ปัจจัยมาก็ใช้ในขอบเขตการงานของคณะสงฆ์ ถือว่าส่วนหนึ่งก็เป็นสังฆทาน ใช้ในการบูรณปฏิสังขรณ์วัดก็เป็นส่วนวิหารทาน ใช้ในการอนุเคราะห์สงเคราะห์แก่นักเรียนนักศึกษาของพระและฆราวาสก็เป็นส่วนของธรรมทาน
ถ้าหากว่าเหลือถึงนี่เมื่อไรก็คงจะได้เห็นกัน ไม่อย่างนั้นก็นั่งจินตนาการไปก่อนว่าหน้าตาเป็นอย่างไร"
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 12-05-2018 เมื่อ 02:00
|