[เถรี]

"การจัดงานเฉลิมพระเกียรติในหลวงเป็นสิ่งที่ดี แสดงออกถึงความจงรักภักดี แต่ว่าเป็นในลักษณะของอามิสบูชา ถ้าจะเอาจริง ๆ ต้องเป็นปฏิบัติบูชา คือ ปฏิบัติตามที่พระองค์ทรงบำเพ็ญพระองค์เป็นตัวอย่างมาตลอด ๖๕ ปี

พระองค์ท่านเป็นพระมหากษัตริย์ไม่ได้เสวยความสุข หากแต่ว่าความสุขของพระองค์ท่าน ก็คือได้เห็นชาวบ้านมีความสุข การเสวยราชย์ก็ไม่ใช่การครองราชย์ แต่เป็นการครองใจราษฎร์ เพราะฉะนั้น..สิ่งที่พระองค์ตรัสไว้ ไม่ว่าจะเป็นเศรษฐกิจพอเพียงก็ดี หรือว่าการเกษตรทฤษฎีใหม่ก็ดี ใครมีที่มีทางก็ทำตามที่พระองค์กล่าวไว้บ้าง พอถึงเวลาที่เขาเดือดร้อนกันทั้งโลกแล้วเราอยู่ได้ ถึงเวลานั้นเราจะเห็นคุณค่า

ศาสตราจารย์แมนเฟรด ( Prof.Manfred Krames ) ชาวเยอรมัน กล่าวว่า คนไทยเรามีครูใหญ่ที่ดีที่สุด แต่ครูสอนเท่าไรไม่เคยทำตามเลย ครูใหญ่ของท่านก็คือในหลวง ถ้าเราไม่มีที่ไม่มีทาง หรือว่าไม่มีความสามารถที่จะไปทำการเกษตรในลักษณะเศรษฐกิจพอเพียง ก็หันมาใช้หลักสันโดษ ตามที่พระองค์ท่านใช้อยู่ ก็คือประหยัด ยินดีตามมีตามได้

โดยเฉพาะน้ำท่วมคราวนี้ ทุกคนจะเห็นว่ามีส่วนเกินในชีวิตเยอะมาก ของที่เราทิ้งได้มีเยอะมากเลย แล้วจะกองไว้ทำไม ? บริจาคให้คนอื่นเขาไปจะได้แบ่งปันกันใช้ อะไรที่มีราคาค่างวดบริจาคเข้าการกุศลไป หรือถ้าอะไรก็ตามที่มีราคาจริง ๆ ขายไปเลย เก็บเงินไว้เป็นทุนสำรอง บางบ้านมีรถอยู่ ๕ คัน จมน้ำหมดทุกคัน ยังสงสัยว่าพอเลิกจมน้ำแล้ว จะจ่ายค่าซ่อมรถไหวไหม ? หรือต้องซื้อใหม่อีก ๕ คัน..!"