[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "ตอนนี้ผู้ดูแลห้องสมุดวัดท่าขนุนตกบันไดบาดเจ็บ นอนอยู่โรงพยาบาล คือ เรื่องที่ท่านตกบันไดเป็นอะไรที่น่าพูดถึงอยู่หลายประเด็น ประเด็นแรกก็คือสี่ทุ่มกว่าท่านโทรเข้ามา อาตมาตื่นขึ้นมาก็ถามว่า “ใคร ?”
“แบงค์ครับ แบงค์ตกเขาไม่รู้อยู่ตรงไหน มืดมากเลยครับ เลือดออกมากด้วย”
อาตมาฟังเสร็จก็ “ใครนะ ?”
“แบงค์ครับ พระทรงพลครับ หลวงพ่อ”
“ทรงพลตกเขาเองใช่ไหม ?”
“ใช่ครับ”

ที่น่าตายที่สุดคือท่านพูดไม่ได้มีอารมณ์เลย ประเภททรงอารมณ์นิ่งมากเลย เหมือนอย่างกับคนอื่นตกเขาไม่ใช่ตัวเอง นั่นคือลักษณะของคนที่ปฏิบัติสมาธิ พอถึงเวลาฉุกเฉินแล้วกำลังใจรวมตัว เป็นอะไรที่ขำ ๆ

แต่คราวนี้วันนั้นวันวิสาขบูชา อาตมาทอดผ้าป่าช่วยกิ่งกาชาดทองผาภูมิ ท่านนายอำเภอว่าที่ร้อยตรีสุจินต์ ศรีวิเชียรท่านเป็นหวัด เอาไมค์ไปพูด พอรับไมค์คืนมาก็ติดหวัด คืนนั้นก็รีบฉันยาแล้วก็นอน ปรากฏว่าสี่ทุ่มกว่าฝนกำลังกระหน่ำทั้งฟ้าเลย ท่านแบงค์โทรมาก็ต้องออกไปกู้ภัย สรุปก็คือวิ่งไปเรียกพระ ปรากฏว่าส่วนใหญ่ก็เพิ่งจะวางผางประทีป เก็บผางประทีปกันหน้ามืดตาลายเพิ่งจะนอน ตะโกนเรียกไม่มีใครได้ยิน ทุบประตูเรียกไม่มีใครได้ยิน เปิดประตูเข้าไปเอาไฟส่องหน้าก็ไม่ตื่น

ท้ายสุดก็เรียกจนกระทั่งท่านโส (พระศรายุทธ์ ปณฺฑิโต) ตื่นขึ้นมารูปหนึ่ง ก็บอกว่า “คุณปลุกพวกเราสัก ๔-๕ รูปไปช่วยผมหน่อย ท่านแบงค์ตกเขาอยู่ทางฝั่งรอยพุทธบาทโน่น” แล้วอาตมาก็รีบเดินไป ออกมาตั้งเกือบ ๑๐๐ เมตรแล้วท่านตะโกนตามหลังมาว่า “ฝั่งไหนครับหลวงพ่อ ?” บอกว่า“ โน่น...นอกวัด..ฝั่งรอยพระพุทธบาทโน่น” อาตมาก็ขึ้นพรวด ๆ ไป ไปเจอท่านแบงค์กำลังนั่งภาวนาอยู่ ท่านบอกว่าท่านประมาทไปหน่อย ฝนตกมากแล้วก็บันไดลื่น แต่ท่านเดินตรงกลางโดยไม่ได้จับราว พอพลาดทีเดียวก็กลิ้งเป็นลูกขนุนลงมา"