[ทาริกา]

วันนี้ ๑๕ มีนาคม...เล่าเรื่องต่อไปเกี่ยวกับบ้านใหญ่ที่วัดท่าซุง นี่หลวงตาเพิ่งรับสังฆทานญาติโยมเสร็จ เขามากันจากกรุงเทพฯบ้าง.. เขื่อนป่าสักบ้าง.. มีเวลาก็จะพิมพ์บันทึกเล่าไปเรื่อย ๆ ละทีนี้ จะรอให้ว่างแล้วเขียนแบบนักเขียนอาชีพไม่ได้แล้ว ลูกหลานเอย...พรุ่งนี้หลวงตาก็จะได้เห็นพระสงฆ์พี่น้องมากหน้าหลายตา... พบผู้หญิงผู้ชายหลายหลากมากใจหลายกระแสบุญ กะจะออกจากวัดเขาวงสัก ๖ โมงเช้า ทันงานสบาย ๆ จะได้พบคนอ่าน 'เสียงจากถ้ำนารายณ์' บ้างไหมหนอ

นึกย้อนไป...นึกได้แล้วก็อาย เฮ้อ...เอาละ!...เล่าก็เล่ากัน คือในเวลาที่พ่อยังมีชีวิตอยู่นั้น หรือแม้แต่สมัยที่สมเด็จพระบรมศาสดายังทรงพระชนม์ชีพอยู่นั้น โลกธรรมและกามคุณทั้งหลาย ก็ยังคงแสดงกำลังอำนาจควบคุมใจของสรรพสัตว์ที่ยังติดยึดขันธ์ห้าว่าเป็นของตนอยู่เป็นปรกติ แต่ว่าสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและพระอรหันต์ทั้งหลายท่านไม่สนใจร่างกายขันธ์ห้า ท่านไม่ยอมรับว่ามันเป็นท่าน และท่านจะเป็นมัน.. ท่านพ้นเด็ดขาดแล้ว... โลกธรรมกามคุณที่มีอยู่ประจำโลก จึงทำร้ายใจท่านไม่ได้ แต่ว่าหลวงตาไม่เด็ดขาดเหมือนอย่างท่าน จึงถูกกระแสกิเลสเหล่านั้น ควบคุมให้อยู่ในอำนาจของมัน... ที่จริงคงจะพอใจเป็นทาสความเลวนั้นด้วย จะเล่าให้ฟัง...