[เถรี]

"ดังนั้น...ในส่วนของบุญกุศล บาลีถึงได้ใช้คำว่า สุโข ปุญญัสสะ อุจจะโย การสั่งสมบุญย่อมนำมาซึ่งความสุข แต่คราวนี้คนส่วนหนึ่งมักจะเห็นว่า การสร้างบุญกุศลนั้นเป็นการสิ้นเปลือง ซึ่งต้องบอกว่าเป็นเรื่องของบุคคลที่มีกำลังใจต่ำ กิเลสยังมีอำนาจเหนือจิตใจอยู่ สละออกได้ยาก ก็จะอยู่ในลักษณะอย่างนั้น

ในส่วนของการสร้างบุญกุศลที่มีอานิสงส์มาก แล้วไม่ต้องสิ้นเปลืองก็มี อย่างเช่น การรักษาศีล การเจริญภาวนา เป็นต้น แต่เนื่องจากการให้ทานนั้น ถ้าเราเกิดชาติใหม่จะมีฐานะร่ำรวย การรักษาศีลจะเกิดมาเป็นบุคคลที่มีรูปสวย มีจิตใจดีงาม การเจริญภาวนาจะเกิดมาเป็นบุคคลมีปัญญามาก

ดังนั้น...ถ้าเป็นไปได้ก็ควรที่จะทำให้ครบทุกอย่าง เพราะถ้าเราเป็นผู้มีทรัพย์แต่ขาดปัญญา ก็อาจจะรักษาทรัพย์เอาไว้ไม่ได้ หรือว่าเป็นผู้มีปัญญา มีทรัพย์ แต่หน้าตาไม่เอาไหน ก็เป็นเรื่องที่ต้องมานั่งคับแค้นใจ ต้องไปหาหมอ ปรับใหม่ให้สวยด้วยมีดหมอแทน ซึ่งก็เป็นเรื่องที่ชวนให้เจ็บตัวเสียเปล่า ๆ ถ้าเรามีปัญญาแต่ว่าหน้าตาไม่ดี ทรัพย์สินไม่มี ก็เป็นเรื่องที่ต้องใช้ความลำบาก มีความทุกข์ยากในการดำเนินชีวิตอยู่ในระดับหนึ่ง

ในส่วนของการทำบุญ ถ้าเป็นไปได้ก็คือทำให้ครบทุกด้าน ทั้งทาน ทั้งศีล ทั้งภาวนา"