[เถรี]

"พอไปที่วัดป่าหลวงตาบัวตรงไทรโยค เสือที่วัดเลี้ยงมักจะตัวใหญ่กว่าปกติ เพราะเขาได้กินเต็มที่ เวลาพระท่านเข้าไปขัดกรง ล้างกรง ทำความสะอาด เสือก็แย่งแปรงจากพระ พอคาบแปรงได้ก็กระโดดหนี พระก็ไล่ตามไปแย่งจนกว่าเสือจะคืนแปรงให้ คิดดูก็แล้วกันว่าเขาสนิทกันขนาดนั้น

แต่เสือที่วัดป่าหลวงตาบัว เขาให้กินโปรตีนเกษตร ต้มแต่ละครั้งเป็นหม้อขนาดยักษ์เลย ถามว่าทำไมไม่ให้กินเนื้อสดบ้าง ? พระท่านบอกว่า ถ้าให้กินเนื้อสดเดี๋ยวสัญชาตญาณเดิมคืนมาหมด แล้วจะกัดคนเลี้ยง

ตอนแรกที่ไปถึง พอเห็นรั้ววัดแล้ว สูงประมาณ ๓ เมตร ก็ใจหายวาบ เพราะอาตมาเคยเห็นเสือกระโดดสูงประมาณ ๘ เมตร แล้ว ๓ เมตรจะกันได้ไหม ? แต่เสือพวกนี้สัญชาตญาณนักล่าไม่มีแล้ว เขาบอกว่าบ่ายวันจันทร์ห้ามนักท่องเที่ยวเข้าไป เพราะเป็นเวลาที่เขาปล่อยเสือออกมาข้างนอก ให้เขาเดินเล่นคลายเครียด ปกติที่วัดจะมีหมูป่าเป็นร้อย ๆ ตัวที่ลงมากินน้ำในบ่อแถวนั้น เพราะเป็นแหล่งน้ำแหล่งเดียวในบริเวณนั้น

แต่วันจันทร์หมูป่าจะไม่มา เขารู้จริง ๆ นะ วันอื่น ๆ พอ ๔-๕ โมงเย็น หมูป่าก็กรูกันออกมา ๒๐๐-๓๐๐ ตัว ลงมาถึงก็ลุยบ่อไปกินน้ำ แต่พอถึงวันจันทร์หมูสักตัวก็ไม่โผล่ให้เห็น มีอยู่เที่ยวหนึ่ง พระราชินีเสด็จที่บ้านห้วยเสือ อำเภอทองผาภูมิ บรรดาเจ้าหน้าที่ป่าไม้เขาก็ขออนุญาตเจ้าอาวาสจับหมูป่าใส่กรง เพื่อให้พระราชินีท่านปล่อยคืนป่า เป็นข้ออ้างทางวิชาการที่บอกว่า ย้ายสัตว์ป่าจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง เพื่อให้เกิดความหลากหลายของสายพันธุ์

หมูป่าลงมากินน้ำได้สัก ๓๐๐ ตัว รู้ไหมว่าเขาจับได้แค่ ๒ ตัว ๒ ตัวที่จับได้ มีอยู่ตัวเดียวที่วิ่งไปติดตาข่ายที่เขาดักไว้ อีกตัวหนึ่งพุ่งข้ามรั้วไปแล้วขาหัก ก็เลยหนีไม่ทัน โดนเขาล้อมเอาตาข่ายตะครุบไว้ได้ ที่เหลือไม่มีสักตัวเดียวที่ติดข่าย จะว่าไปแล้วสัญชาตญาณของสัตว์นี่สุดยอดมากเลย"

ถาม : เหมือนมโนมยิทธิไหมคะ ?
ตอบ : คล้าย ๆ กัน สัญชาตญาณของสัตว์จะทำให้รู้ว่าตรงไหนอันตราย ควรจะหนีไปตรงไหนดี

ถาม : ถ้าฝึกมโนมยิทธิคล่อง ๆ ก็กลับเข้าสู่สัญชาตญาณเดิมของเราสิคะ ?
ตอบ : ก็จะเป็นแบบนั้น แต่ดีกว่าสัญชาตญาณตามธรรมชาติมาก