[คิมหันต์]

กับท่านอาจารย์ใหญ่ ท่านให้ความเมตตาทุกครั้งที่อาตมาเดินทางมาพม่า อยากจะหาอะไรมาถวายให้สมกับความดีของท่าน จึงนึกถึงกระติกน้ำแบบนี้ พม่าเขาดื่มน้ำร้อนกันทั้งบ้านทั้งเมือง คงเหมาะมากหากได้มาถวายท่าน

มาถึงตอนนี้อาตมาต้องการอะไรไม่จำเป็นต้องเอ่ยปาก แค่นึกก็จะได้มาดังใจ จึงต้องระวังความคิดตัวเองอย่างมาก กลัวว่าจะไปนึกต้องการสิ่งที่ไม่สมควรแก่สมณสารูป ยิ่งระมัดระวังคนยิ่งให้การสงเคราะห์ คราวนี้นับเป็นวาระบุญของเต้อกับลูกเหมียวเขาด้วย

แนะนำวิธีใช้แก่ท่านอาจารย์ใหญ่เรียบร้อยก็ได้เวลาฉันเพลพอดี อาตมาฉันน้อยเพราะป่วยอยู่ แต่ท่านอาจารย์ใหญ่ฉันน้อยเพราะมีความรู้ด้านธาตุอาหาร อย่างไหนเหมาะกับร่างกายในฤดูไหนท่านจะคล่องมาก เช่นการสรงน้ำในฤดูหนาวเช่นนี้ ท่านว่าอย่างน้อยต้องสิบโมงเช้าไปแล้วถึงจะดี

อาตมาพอมีความรู้เรื่องธาตุอาหารอยู่บ้าง แต่บางทีเพื่อรักษากำลังใจญาติโยม จำต้องฉันให้ครบทุกอย่าง แม้จะไม่ดีต่อร่างกาย เรียกว่ายอมรับกฎของกรรม ถึงได้ป่วยออดแอดมานับสิบปี ศรัทธาคนนับว่าน่ากลัวมาก ไม่รักษาศรัทธา พระก็ต้องอาบัติศีลขาดอีก...เฮ้อ...