[ลัก...ยิ้ม]

เราเองฝ่าเท้าไม่แตก แต่ได้เอามาดูจริง ๆ พอมานั่งหยุดพักเดินจงกรม ฝ่าเท้านี้เหมือนไฟลนนะ ออกร้อนวูบ ๆ ๆ ๆ ‘โอ้โห.. ทำไมฝ่าเท้าเราจึงเป็นอย่างนี้’

พลิกออกมาก็มาดู หรือฝ่าเท้าแตกหรือยังไง ! มาดู..ไม่แตก แต่เวลาเอามือลูบ ๆ มันเสียวแปลบ ๆ นี่.. จวนจะทะลุแล้วนะ ฝ่าเท้ามันทะลุถึงเนื้อ.. เข้าใจไหม หนังเรานี่ เดินนานเข้ามันบางเข้า ๆ มันทะลุจะถึงเนื้อ เรามาลูบดูฝ่าเท้าเรานี้มันก็ไม่แตก หรือมันฝ่าเท้าแตก..! ทำไมมันออกร้อนหนักหนา..! มาดูมันไม่แตกแล้วเอามือลูบดู โอ๊ย..เสียวแปลบ ๆ ออกร้อน นี่.. ถ้านานกว่านี้จะแตก นี่จับได้ตรงนี้ เราฝ่าเท้าไม่แตก แต่ว่าจะแตกถ้านานกว่านี้ไป..แตกแน่ ๆ นี่ละเรื่องของความเพียรของผู้ที่เห็นภัยในวัฏสงสาร ไม่ต้องมีใครบอกนะ เป็นอยู่ในหัวใจนี้แล้ว ยังไงก็ไม่อยู่

‘ตายก็ให้ตายไปเลย ที่จะมาถอยให้กิเลสบีบคั้นอย่างแต่ก่อนไม่ได้แล้ว นั่นเห็นโทษขนาดนั้น ถึงว่าถอยไม่ได้แล้วต้องเอาตายเข้าว่าเลย ถึงธรรมขั้นที่กระจ่างแจ้ง จะให้หลุดพ้นโดยถ่ายเดียวแล้วจะอยู่ไม่ได้เลย ต้องหลุดโดยถ่ายเดียว ไม่หลุดก็ เอ้า..ตาย ให้ถอย ให้ยกมือไหว้ไม่มี เอาตายเข้าว่าเลย’

ทีนี้เวลามันไปเต็มที่แล้ว นั่งเหนื่อยแล้วนอน นอนให้มันหลับ.. มันไม่ยอมหลับ มันหมุนของมันเหมือนกับนั่งอยู่นั้นละ หมุนฆ่ากิเลส ‘เอ๊..นั่งก็เหนื่อย เอ้า..ลุกขึ้นมานั่งอีก สุดท้ายแจ้ง..ไม่หลับเลย อ้าว..กลางวันยังจะไม่หลับอีกนะ มันยังหมุนของมันอยู่ตลอดเวลา วันนี้ไม่หลับ วันหลังก็ไม่หลับอีกกลางคืน เอ้า..มันจะตายแล้วนะ ทำไมเป็นอย่างนี้’