[เถรี]

"ตอนหลวงปู่อายุ ๗๐ กว่าจะ ๘๐ ยังเดินขึ้นเจดีย์เป็นว่าเล่นเลยนะ โอ้โฮ...แข็งแรงจริง ๆ ท่านเล่าให้ฟังว่า ท่านทันหลวงปู่มั่นตอนเป็นเณร อายุตอนนี้ ๙๐ กว่า ทันหลวงปู่มั่นตอนเป็นเณร

ท่านบอกว่าหลวงปู่มั่นเวลาแสดงธรรมเสียงท่านเบา ต้องตั้งใจเงี่ยหูฟังถึงจะได้ยิน คราวนี้บรรดาครูบาอาจารย์รุ่นใหญ่ขึ้นไปกราบเรียนปรึกษาข้อธรรม ขอความรู้เรื่องเกี่ยวกับอารมณ์ใจ ว่าติดขัดแบบโน้น ติดขัดแบบนี้ ต้องแก้ไขอย่างไร ? ท่านเองมีหน้าที่ต้มน้ำถวายพระเถระก็ต้มไป แล้วก็แอบฟัง เงี่ยหูฟังลอดกระดานอยู่ใต้ถุนกุฏิ ต้มน้ำอยู่ใต้ถุนกุฏิ ปรากฏว่าฟังเพลิน หันมาอีกทีหม้อพังไปแล้ว น้ำเดือดจนแห้งหม้อดินแตกไปเลย

โอ้โฮ...กลัวท่านว่าเสียจนกระทั่งบอกไม่ถูก แทบจะหอบบาตรหนีเลย เรียนถามว่าทำไมกลัวขนาดนั้น ? ท่านว่าก็ไม่รู้เหมือนกัน สมัยก่อนกลัวพระมาก แต่ท่านจะไม่ดุถ้าเราไม่ทำผิดอะไร แต่ถ้าทำผิดท่านจะดุแบบไม่ไว้หน้า ก็คือจะดุให้จำตลอดชีวิตเลย แล้วท่านก็กลัวมาก บอกว่าแทบจะหอบบาตรหนี ท่านว่าอย่างนั้น ยังดีที่หลวงปู่มั่นท่านบอกว่า เณรไปหาหม้อใหม่มา ไปขอหม้อโยมในหมู่บ้านมา ก็เลยไปบอกโยมว่าหลวงปู่มั่นขอหม้อต้มน้ำใบหนึ่ง โยมก็หาหม้อดินใหม่ให้ ได้มาค่อยยังชั่วหน่อย รู้สึกว่ารอดตาย มัวแต่เงี่ยหูฟังธรรมจนลืมงานตัวเอง

ตั้งใจฟังประสบการณ์ของครูบาอาจารย์แต่ละท่าน ท่านบอกว่าเรื่องของจิตบางท่านโลดโผนพิสดารมาก ฟังจนเพลิน ลืมหมดทุกอย่าง บางท่านก็โชคดีนะ เจอครูบาอาจารย์ตั้งแต่เป็นเณรเล็ก ๆ บางท่านก็มาเจอเอาตอนแก่แล้ว"