[เถรี]

อีกวิธีการหนึ่งก็คือ ระลึกถึงภาพพระสงฆ์ที่เราเคารพ ถ้าเป็นในอดีตสมัยพุทธกาล อย่างเช่นพระอัครสาวกทั้งสอง คือพระโมคคัลลานเถระก็ดี พระสารีปุตตเถระก็ดี หรือว่าจะเป็นพระอานนท์เถระ พระมหากัสสปเถระ เป็นต้น แต่ถ้ารู้สึกว่าภาพพจน์ของท่านนั้นไม่ชัดเจน เพราะว่าห่างไกลกับยุคสมัยของเรามาก เราก็มานึกถึงพระสงฆ์ในยุคที่เรามีรูป หรือว่าได้พบเห็นด้วยตนเอง

อย่างเช่นว่า เรามีความเคารพในองค์ครูบาศรีวิชัย ก็ระลึกถึงภาพของท่าน มีความเคารพในองค์หลวงปู่มั่น ก็ระลึกถึงภาพของท่าน มีความเคารพในองค์สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต) วัดระฆัง ก็ระลึกถึงภาพของท่าน หรือว่ามีความเคารพในองค์หลวงปู่ทวด ก็ระลึกถึงภาพของท่าน ซึ่งท่านทั้งหลายเหล่านี้ ต้องเรียกว่าสามารถเป็นตัวแทนของพระสงฆ์ทั้งภาค

เมื่อพูดถึงภาคเหนือ เรานึกถึงหลวงปู่ครูบาศรีวิชัย ชื่อเสียงเกียรติคุณของท่าน ครอบคลุมพระสงฆ์ภาคเหนือได้ทั้งหมด เมื่อพูดถึงภาคอีสาน ระลึกถึงหลวงปู่มั่นก็ครอบคลุมได้ทั้งหมด พูดถึงภาคกลางระลึกถึงหลวงปู่โต วัดระฆัง ก็ครอบคลุมได้ทั้งหมด พูดถึงภาคใต้ ระลึกถึงหลวงปู่ทวดก็ครอบคลุมได้ทั้งหมด เป็นต้น

โดยกำหนดภาพของท่านพร้อมกับลมหายใจเข้าออก หายใจเข้า...ให้ภาพของท่านไหลตามลมหายใจเข้าไป หายใจออก...ให้ภาพของท่านไหลตามลมหายใจออกมา เป็นต้น โดยที่พยายามกำหนดเอาแค่ภาพของท่านเท่านั้น อย่าไปเน้นความชัดเจน เพราะดังที่ได้กล่าวมาแล้วใน ๒ วันว่า ความชัดเจนจะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อสมาธิทรงตัวมากขึ้น ถ้าจะให้ชัดเจนเต็มระดับ แปลว่าเราต้องทรงฌาน ๔ ได้เป็นต้น