[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "ตอนไปยุโรปมีสองคนพ่อลูกเดินมา ลูกอายุสัก ๗ - ๘ ขวบ เดินถือกิ่งไม้มา ๑ กิ่ง อาตมาเคยอยู่กับเพื่อนที่เป็นอิสลามมาก่อน ช่วงวัยรุ่นนี่อยู่กับอิสลามมาหลายปี ตอนที่ไปอยู่ซอยอ่อนนุชใหม่ ๆ เพื่อนอิสลามเยอะแยะไปหมด รู้ว่าลักษณะนี้ของเขาคือมาขอความช่วยเหลือ ก็เลยทักเขาก่อนว่า "อัสสะลาม มุลัยอากุม"

พอเขาได้ยินนั่งร้องไห้เลย เขาไม่นึกว่าจะมีคนมาทักภาษาเดียวกันได้ ก็เลยถามเขาว่ามีอะไร เขาก็พยายามอธิบาย พูดภาษาอังกฤษก็ไม่ค่อยได้ ก็ปนภาษาเซิร์บของเขาด้วย สรุปได้ว่าเขาหนีสงครามมาจากโคโซโว มาทำงานที่ฝรั่งเศส คราวนี้รัฐบาลปฏิบัติกับพวกเขาไม่ดี หาว่าพวกเขาเป็นตัวปัญหา เพราะเคยไปก่อจลาจล เจ้านายก็เลยไล่เขาออกจากงาน เขาไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อน ต่างคนต่างก็ลำบาก จึงต้องมาขอความช่วยเหลือจากนักท่องเที่ยว

เขาบอกว่าอดข้าวมาวันหนึ่งแล้ว ตัวเขาไม่เป็นไรหรอก แต่ลูกเขากำลังโต เขาสงสารลูก อาตมาก็เลยบอกว่าไม่เป็นไร ให้เงินเขาไป ๑๐ ยูโร เอาไปกินข้าวก่อน เขาก็วิ่งเข้าร้านอาหารไป ไม่ได้ไปซื้อข้าวหรอก ไปขอกระดาษจดรายการอาหารเขามา ขอจดชื่อขอที่อยู่ของอาตมาไว้ แล้วบอกกับลูกว่า อาตมาเป็นผู้มีพระคุณ ถึงเวลาสวดมนต์แล้วให้ขอพรจากพระเจ้าให้อาตมาด้วย

เขาบอกว่า เขาเชื่อแล้วที่พระอัลเลาะห์บอกว่า ทุกศาสนาก็คือลูกของพระเจ้าเหมือนกัน เขากำลังจะหมดศรัทธาในพระเจ้าแล้วว่าทอดทิ้งเขา แล้วอยู่ ๆ เจอคนต่างศาสนาแท้ ๆ มาช่วยเขา เป็นอะไรที่พูดง่าย ๆ ว่า อาตมาไปใช้หนี้เขา ไปเจอพวกนี้เยอะแยะไปหมด"

ถาม : เขานิสัยดีมากครับ ที่คิดจะตอบแทน
ตอบ : เขาเองก็ไม่นึกว่าอาตมาจะช่วยเขา คืออาตมาเองพอเห็นก็กวักมือเรียกเขา เพราะถือกิ่งไม้มาลักษณะนั้นคือเขากำลังต้องการความช่วยเหลืออยู่ จำไว้เลยว่าถ้าพี่น้องอิสลามเขาถือกิ่งใบไม้มีใบสด ๆ มาด้วย พวกนี้เขากำลังมาขอความช่วยเหลือจากพวกเดียวกัน ถามเขาว่าภรรยาคุณอยู่ไหน ? เขาบอกว่าตายในสงครามเมื่อ ๕ ปีที่แล้ว แสดงว่าลูกยังเล็ก ๆ อยู่ ตอนนั้นราว ๓ - ๔ ขวบเอง เลยหนีมา ๒ คนพ่อลูก พ่อเขาชื่อซีดาน ลูกชื่อซีนัส พยายามถามเขา เขาก็พูดได้บ้างไม่ได้บ้าง ปนกันสารพัดภาษากว่าจะรู้เรื่องกัน