[เถรี]

ถาม : ที่บ้านมีหุ่นอยู่สามหุ่นมาตั้งแต่สมัยไหนก็ไม่รู้... ?
ตอบ : ฟังให้ดี ๆ นะ ลูกกรอกกับกุมารทองเป็นคนละอย่างกัน กุมารทองนั้นในสมัยโบราณเขาสร้างขึ้นมา โดยเฉพาะใช้ลูกชายคนหัวปีก็คือคนแรก แล้วก็ต้องรอจนกว่าจะหาเด็กได้ สมัยก่อนการแพทย์ไม่ทันสมัยเหมือนสมัยนี้ ผู้หญิงคลอดลูกแล้วตายกันบ่อย เขาเรียกว่าตายท้องกลม ความจริงต้องเรียกว่า "ตายทั้งกรม" คือตายหมดทั้งแม่และลูก แต่คำเพี้ยนมาเป็น "ตายท้องกลม" ต้องไปทำพิธีเอาศพเด็กในท้องมา แล้วทำพิธีกรรมในการย่างเด็กให้แห้ง แบบที่ "เณรแอ" โดนจับไปนั่นแหละ สมัยนี้ทำไม่ได้แล้ว จากนั้นก็ปลุกขึ้นมาใช้งาน ถ้าลักษณะนั้นถึงเวลาก็จะปรากฏรูปร่างเป็นผีตัวใหญ่ มีฤทธิ์มากน้อยเท่าไร ตามกำลังของคนที่ปลุกเขาขึ้นมา ถ้าคนปลุกได้ฌานได้สมาบัติ เขาก็จะมีกำลังสูง

ส่วนลูกกรอกเกิดโดยธรรมชาติ เป็นโอปปาติกะประเภทกึ่งผีกึ่งเทวดา ถ้าผู้หญิงคนไหนมีลูกกรอก จุดที่เห็นได้ชัดที่สุดคือที่ท้อง เดี๋ยวก็โตเดี๋ยวก็ยุบ คือถ้าเขานึกอยากไปเที่ยวก็ท้องยุบ ถ้ากลับมาก็ท้องโตใหม่ จนกระทั่งเขาพอใจก็คลอดออกมาตามปกติ แต่จะตัวนิดเดียว มีหัวหูหน้าตาครบถ้วนดี ถ้าพวกลูกกรอกนี่ส่วนใหญ่แล้วจะต้องเรียกให้เขากิน แต่กุมารทอง ถ้าเป็นอาตมาก็ถวายสังฆทานให้หมดเรื่องหมดราวไปเลย

ถ้าลูกกรอก หลวงพ่อวัดท่าซุงจะแนะนำว่าให้ถวายสังฆทานให้ เพราะไม่อย่างนั้นแล้วกำลังเขาน้อย ถึงเวลาพวกหมอผีที่รู้ก็จะเรียกไปใช้งาน ท่านบอกถ้าถวายสังฆทานให้เขาจะมีกำลังเท่ากับเทวดา คราวนี้หมอผีก็หมดสิทธิ์ที่จะเรียก

สมัยก่อนกุมารทองต้องทำจากเด็กจริง ๆ มาระยะหลัง ๆ มีหลวงพ่อเต๋ วัดสามง่าม ที่นครปฐม ท่านเอาเถ้ากระดูกของเด็กที่เผาศพแล้ว ซึ่งเด็กเขายังไม่ไปเกิด สมมติว่าเด็กอายุเขา ๑๐๐ ปี เกิดมาพักเดียวก็ตายแล้ว เหลือเวลาอีกเกือบ ๑๐๐ ปี ท่านก็เอาเถ้ากระดูกมาปั้นเป็นรูปเด็ก เสร็จแล้วก็น่าจะมีการอุทิศส่วนกุศลแผ่เมตตาอะไรให้ เพราะท่านบอกว่าท่านทำจนเป็นเทวดาหมดแล้ว ถ้าญาติโยมคนไหนลำบาก ท่านก็ให้ไปช่วยในเรื่องการค้าขาย แล้วเจริญรุ่งเรืองกันดี เขาก็เลยนิยมกุมารทองหลวงพ่อเต๋ วัดสามง่ามกัน สามง่ามที่นครปฐมนะ ไม่ใช่สามง่ามที่นนทบุรี

คราวนี้ก็มีคนสร้างเลียนแบบกันมาเรื่อย ๆ แต่ว่าเลียนได้แค่แบบ ไม่รู้ของจริงเลียนได้เท่าไร แล้วก็มีพัฒนาการจากใช้ศพเด็กจริง ๆ มาเป็นหุ่น เสร็จแล้วก็มีทำเป็นตัวเล็กตัวใหญ่ มาระยะหลังก็ยังมีอีกประเภทหนึ่งที่มักเข้าใจว่าเป็นกุมารทอง ก็คือรูปแกะสลักตัวเล็ก ๆ ที่อยู่ในขวดน้ำมัน พวกนั้นเขาเรียกว่า "รัก-ยม" สมัยก่อนเขานิยมแกะสลักขึ้นมาจากกาฝากต้นรัก หรือว่ากาฝากต้นมะยม เสร็จแล้วก็ปลุกเสกตามพิธีกรรมตามตำราเขา ไปที่ไหนก็จะเป็นที่รักใคร่เมตตา พวกนี้ก็ต้องเรียกให้กินเหมือนกัน

ถาม : อย่างนี้เราควรทำอย่างไร ?
ตอบ : อุทิศส่วนกุศลให้เขาไป แล้วเขาจะไปเกิดภพไหนภูมิไหนก็ไป