[เถรี]

เรื่องที่สามก็คือ เรื่องของแท็งก์น้ำ โยมจะเห็นว่าที่นี่มีแท็งก์แชมเปญอยู่ ๑ ใบ แท็งก์น้ำใบนี้อาตมาสั่งช่างที่ท่าม่วงมาทำ ผู้จัดการมาดูสถานที่แล้วบอกว่า "อาจารย์ครับ สะพานของอาจารย์ไม่แข็งแรงพอ ผมเอารถเครนเข้ามาไม่ได้" เพราะว่าตอนนั้นอาตมาทำสะพานด้วยไม้ ก็ถามว่า "แล้วจะทำอย่างไร" เขาก็บอกว่า "อาจารย์ตั้งแท็งก์น้ำอยู่ที่หัวสะพานด้านนอกได้ไหมครับ ผมจะได้เอารถเครนมาตั้งให้ได้" ก็บอกว่า "ถ้าจะตั้งด้านนอก แกจะต้องเพิ่มความสูงให้ข้าอีก ๓ เมตรเป็นอย่างน้อย เพื่อจะได้เพิ่มแรงดันน้ำ แล้วความสูงที่เพิ่มเข้ามาห้ามคิดเงินเด็ดขาด" ช่างเขาก็ตกลง

ปรากฏว่าวันที่จะสร้างแท็งก์จริง ๆ ผู้จัดการไม่ได้มา ให้แต่ลูกน้องมา ๓ คน มาถึงก็ "อาจารย์ครับจะให้ผมตั้งแท็งก์ตรงไหน" ก็ชี้ตรงสะพาน (ปัจจุบันนี้จะเป็นที่ราบกว้าง ๆ อยู่ ประมาณ ๔x๔ ตารางเมตร) ช่างเขาถามว่า "อาจารย์ใช้น้ำตรงจุดไหนมากที่สุดครับ" ก็ชี้ให้เขาดูแนวที่จะสร้างห้องน้ำทั้งสองแนว เขาก็เลยบอกว่า "แล้วทำไมอาจารย์ไม่ตั้งตรงจุดนี้ละครับ" จุดนี้ของเขาก็คือจุดที่พระท่านชี้เป๊ะเลย..! ก็บอกว่า "เคยอยากตั้งตรงนั้นแหละ แต่เจ้านายเอ็งบอกเอารถเข้ามาไม่ได้" ช่างเขาบอกว่า "เอาตรงนี้ดีกว่าครับ เพราะว่าใกล้ห้องน้ำทั้งสองส่วน ถ้าหากรถเครนเข้าไม่ได้ ผมจะเอารอกสามขามาตั้งให้" ว่าแล้วเขาก็ทำเลยโดยไม่สนใจว่าเราจะตกลงหรือไม่ตกลง

สรุปว่าของทุกชิ้นที่สร้างขึ้นที่นี่ ไม่สามารถย้ายของท่านได้เลยแม้แต่ชิ้นเดียว เบี้ยวอย่างไรก็ต้องทำจนครบ ใช้เวลาก่อสร้างทั้งหมด ๑๓ เดือน สำหรับอาคารทั้ง ๑๓ หลัง เสร็จสรรพเรียบร้อยอาตมาก็นอนตีพุง

ปรากฏว่าไม่ได้นอนตีพุง วัดอื่นเขาเห็นเราทำได้ เขาก็เอาบ้าง วัดนั้นก็มาขอให้ช่วย วัดนี้ก็มาขอให้ช่วย ช่วง ๙ ปี ตั้งแต่ปี ๒๕๓๖ - ๒๕๔๔ อาตมาต้องทำทั้งในประเทศและนอกประเทศ รวมทั้งสถานที่นี้ ๗ วัดด้วยกัน มีอยู่ ๓ วัด ที่มีพื้นที่เปล่า ๆ อยู่ ก็คิดว่าเหนื่อยเต็มทีควรพอได้แล้ว