การพักในสมาธิแม้ว่าจะใช้เวลาน้อย แต่ก็เหมือนกับว่าได้พักนาน ร่างกายเราจะได้ไม่เหนื่อย จิตใจจะผ่องใสชุ่มชื่น มีความทรงตัวตั้งมั่น สติก็แหลมคมว่องไว ทำให้เราสามารถรู้ทันว่ามีกิเลสอะไรเข้ามาในใจของเรา จะได้ขับไล่ออกไปให้ทันท่วงที
ดังนั้นว่า ช่วงที่ผมไม่อยู่นี้ ให้พวกเราทุกคนซ้อม นอกจากจะซ้อมเข้าสมาธิ สลับไปสลับมาตามลำดับที่เราทำได้แล้ว ยังให้ซ้อมเข้าสมาธิด้วยการตั้งเวลาไว้ ใหม่ ๆ ไม่ต้องมาก เอาแค่ ห้านาที สิบนาทีก็พอ
ถ้าหากว่าสมาธิของคุณไม่ทรงตัวจริง ๆ สามนาที ห้านาทีก็เหมือนกับเป็นวัน เราจะคอยแต่ลืมตาดูว่า เมื่อไหร่จะถึงเวลา อันนั้นคุณต้องลืมไปเลย ถ้าจะทำให้สำเร็จจะต้องลืมไปเลย ตั้งใจดูนาฬิกาว่าตอนนี้เวลาเท่าไร เวลาที่เรากำหนดไว้กี่นาที จะไปถึงตรงไหน พอจำเอาไว้แล้วก็ลืมเสีย ให้จดจ่ออยู่กับการภาวนาอย่างเดียว
ถ้าคุณลืมไม่ได้ สมาธิก็จะไม่ทรงตัว ฟุ้งซ่าน คอยจะลืมตาดูนาฬิกาตลอด แต่ถ้าคุณตัดทิ้งไปเลย เข้าสู่สมาธิตามที่เราต้องการ ทำได้แค่ไหนไปให้สูงสุดแค่นั้น กำหนดใจอยู่กับตรงนั้น ถ้าถึงเวลาแล้ว สิ่งที่เรากำหนดว่า เราต้องการแค่นั้นนาที เท่านี้นาที เราก็จะออกมาตรงเวลา
สำหรับวันนี้ถือว่าให้งานหนัก เพราะว่าเรื่องของศีล เราทวนอยู่แล้วทุกวัน เรื่องของสมาธิ เราเข้าสมาธิแล้ว ถ้ารักษากำลังใจไว้ไม่ได้ กิเลสก็จะกินเราได้ เมื่อเราเข้าสมาธิ เรารักษากำลังใจได้ ก็ขอให้ซ้อมการเข้าออกให้คล่อง ต้องการจะเข้าในระดับไหน ออกในชั้นไหน ขอให้ทำให้ได้
ตอนนี้ก็เพิ่มข้อสุดท้ายคือว่า ต้องเข้าสมาธิตั้งเวลาให้ได้ ไม่อย่างนั้นแล้ว ถ้าสมาธิทรงตัวก็จะเลยเวลา การงานที่เคยรับผิดชอบจะเสียหมด ขอฝากไว้ให้พวกเราพยายามทำให้เต็มที่ ขอยืนยันว่าเรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ไม่เกินความสามารถที่จะทำได้ เพียงแต่เราจะทำจริงหรือไม่เท่านั้นเอง
-----------------------------------