[สุธรรม]

ขอกินของแพงให้สะใจหน่อยเถอะ..!

ในมือของ “หญิงใหญ่” ถือไอศกรีมรสสตอเบอรี่โคนมหึมา บอกว่า “ราคา ๖ ยูโรค่ะ ขอกินหน่อยเถอะ จะได้กลับไปอวดเขาว่า ของแพงขนาดนี้ก็กินมาแล้ว” อือม์..ดูจากหุ่นแล้วถึงกินไปก็ไม่ได้สวยน้อยลงหรอก เชิญตามสบายเลย อาตมาว่าแล้วก็เดินดูของต่อไป แต่เพิ่งขยับไปได้ ๒ ร้าน เสียงของ “หญิงใหญ่” ก็ดังมาแต่ไกล “พระครูวิลาศฯ เขากลับกันหมดแล้วค่ะ” เฮ้อ..มารความสุขจริง ๆ เล้ย..!

เดินย้อนกลับมาทางหัวสะพาน แล้วมุ่งตรงไปตามถนนข้างหน้าที่เห็นจีวรพรรคพวกเด่นอยู่แต่ไกล พักเดียวก็แซงรถเข็นของพระครูด็อกเตอร์ “เฮ้ย..หล่นจนได้” เสียง “หญิงใหญ่” ที่เดินตามหลังรถที่เข็นโดยท่านอาจารย์ ดร.วันชัยบ่นแบบอารมณ์เสีย เพราะไอศกรีมโคนใหญ่ที่โปะมาจนบานเป็นดอกเห็ด ละลายหล่นไปมุมหนึ่งแล้ว ความห่วงกินมากกว่าห่วงสวย คุณเธอก็เลยงับไปคำเบ้อเริ่ม ถ้ากินแบบนี้แต่แรกก็หมดเรื่องไปแล้ว...

ตึกแถวสองฝั่งล้วนแต่จำหน่ายสินค้าแบรนด์เนม ที่เห็นมีทั้ง Armani, Burberry, Dior, Fendi, Giorgio Armani, Gucci, Hogan, Tod's, Valentino เรื่องราคาไม่ต้องไปพูดถึง ถ้าไม่ใช่เงินถุงเงินถังจริง ๆ อย่าได้เฉียดเข้าไปใกล้เชียว เป็นอันตรายต่อสุขภาพของกระเป๋าเงินอย่างสาหัส บางร้านเปิดรับแลกเงิน อัตราแลกเปลี่ยนวันนี้อยู่ที่ ๑.๒๐๗๖ ดอลลาร์ต่อยูโร เมื่อเดินไปอีกไม่กี่นาที ก็มองเห็นอาคารลักษณะเหมือนกับอาคารที่ตั้งรูปสลัก บริเวณหน้าหอศิลป์อุฟฟิซี่ แต่ที่นี่มีข้าวของเครื่องใช้เต็มไปหมด ส่วนมากเป็นเครื่องหนังประเภทกระเป๋าต่าง ๆ สารพัดสี...