[เถรี]

"ดังนั้น..ในเมื่อพวกเรามีดวงแก้ววิเศษอยู่แล้ว แต่กลับไปละทิ้ง กลายเป็นไปเลือกหาเอาสิ่งที่มีโทษมากกว่าประโยชน์ ในหลวงของเราพยายามใช้หลักธรรมในการปกครองประเทศ พระองค์ท่านดัดแปลงเป็นพระบรมราโชวาทตามวาระต่าง ๆ โดยเฉพาะแนวทฤษฎีเศรษฐกิจพอเพียงที่ให้ไว้ แต่พวกเราดันไปเชื่อบรรดานักเศรษฐศาสตร์ที่เรียนตำราฝรั่งมา ตำราฝรั่งของเขานี่ต้องเป็นหนี้ถึงจะถือว่ามีเครดิต เครดิตก็บอกตรง ๆ ว่าหนี้ แล้วจะดีได้อย่างไร ? โบราณของเราเขาสู้แค่หน้าตัก

มาจากเมืองจีนมีแค่เสื่อผืนหมอนใบ เก็บหอมรอมริบได้เงินก้อนหนึ่งก็ลงทุนทำโน่นทำนี่ ถ้าไม่เกิดความเจริญงอกงามขึ้นมา ต่อให้เจ๊งหมดตัวก็ไม่เป็นหนี้ใคร แต่สมัยนี้ยังไม่ทันจะทำอะไรเลย ก็เริ่มต้นด้วยการกู้หนี้ยืมสิน ต้องหาหลักทรัพย์ไปประกัน ถึงเวลาเจ๊งหมดตัวขึ้นมาหนี้ก้อนใหญ่รออยู่ ไม่สามารถที่จะส่งหนี้ได้ เขาก็ยึดหลักทรัพย์ของเราไป

จากที่ว่ามาเปรียบเทียบกับโบราณจะเห็นชัดเลยว่า การดำเนินชีวิตของพวกเราประมาทมาก ส่วนใหญ่ไปคิดในลักษณะหนึ่งบวกหนึ่งต้องเป็นสอง คิดว่าถ้าเราลงทุนแค่นี้ ถึงเวลาค้าขายในราคานี้ ได้กำไรเท่านี้ วันหนึ่งได้เท่านี้ เดือนหนึ่งได้เท่านี้ ปีหนึ่งต้องได้เท่านี้ โดยไม่ได้คิดว่าถ้าขายไม่ได้จะเกิดอะไรขึ้น

ดังนั้น..การลงทุนทุกอย่าง ถ้าเราจะลงทุนเราต้องตอบตัวเองให้ได้ก่อนว่า ถ้าเกิดข้อผิดพลาดแล้วเราจะแก้ไขอย่างไร ? ถ้าตอบตัวเองได้ก็ทำไปเถอะ ตอบไม่ได้นี่อย่าไปแตะเลย ถ้าไม่ใช่บุญเก่าดีจริง ๆ ไปไม่รอดหรอก ปีที่ผ่านมาก็เห็นที่ดาราเขาลงทุนร่วมกัน แล้วทะเลาะเบาะแว้งกันชนิดผีไม่เผาเงาไม่เหยียบ ก็ลักษณะเดียวกัน พอกำไรขึ้นมาก็จะเอา พอขาดทุนก็ให้คนอื่นรับไป จะตีกันตายตรงนั้น"