[เถรี]

เนื่องจากว่าหลวงปู่สาย อคฺควํโส ท่านเป็นผู้ที่เอาจริงเอาจังทั้งชีวิตฆราวาสและชีวิตนักบวช จึงได้รับความเจริญก้าวหน้าทั้งทางโลกและทางธรรมเป็นลำดับมา เมื่อท่านมารับหน้าที่ในการบูรณะซ่อมแซมวัดท่าขนุน ทางเจ้าคณะพระสังฆาธิการฝ่ายปกครองในระยะนั้นเห็นความสามารถ จึงแต่งตั้งท่านให้เป็นเจ้าอาวาสวัดท่าขนุน และได้รับความเจริญก้าวหน้า จนกระทั่งขึ้นเป็นเจ้าคณะอำเภอทองผาภูมิในระยะนั้น

แต่หลวงปู่สายท่านมีความรักสงบเป็นปกติ เมื่อมีหน้าที่การงานมาก ๆ เข้า ท่านเองก็คงจะเบื่อหน่ายในเรื่องยุ่งไม่รู้จบของการปกครองคณะสงฆ์ จึงได้แบกกลดสะพายบาตรหนีเข้าป่าอีกวาระหนึ่ง จนคณะญาติโยมอดไม่ได้ก็ต้องไปติดตามคืนมา ซึ่งต้องใช้ระยะยาวนานเป็นปีจึงจะสืบทราบว่าหลวงปู่ออกเดินทางไปไหน ปัจจุบันนี้อยู่ที่ไหน

เมื่อหลวงปู่กลับไปยังวัดท่าขนุน สิ่งแรกที่หลวงปู่ต่อรองก็คือ ไม่ขอรับตำแหน่งใด ๆ ถ้าจะให้รับตำแหน่งก็ขอให้รับตำแหน่งเฉพาะเจ้าอาวาสวัดท่าขนุนอย่างเดียว ตำแหน่งเจ้าคณะปกครองที่ต้องรับผิดชอบวัดอื่น ๆ ด้วยนั้น ท่านไม่เอา

เมื่อเป็นดังนั้น ในการปกครองคณะสงฆ์ของท่านจึงเหลือเพียงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดท่าขนุนเท่านั้น หลวงปู่สายก็ได้ปกครองดูแลสั่งสอนพระเณรอย่างเข้มงวดตลอดมา เป็นที่เลื่องลือไปทั้งใกล้ทั้งไกลในความดุและเด็ดขาดของท่าน ทำให้ชาวบ้านญาติโยมส่งลูกหลานมาบวชกับหลวงปู่มากต่อมากด้วยกัน เนื่องจากความเชื่อว่า อยู่กับหลวงปู่แล้ว ต้องเอาดีได้