[เถรี]

ให้ทุกคนตั้งกายให้ตรง กำหนดสติคือความรู้สึกทั้งหมดอยู่ที่ลมหายใจเข้าออกของเรา หายใจเข้า...ให้ความรู้สึกทั้งหมดไหลตามลมหายใจเข้าไป หายใจออก...ให้ความรู้สึกทั้งหมดไหลตามลมหายใจออกมา จะใช้คำภาวนาอะไรก็ได้ที่เรามีความถนัด มีความชำนาญมาแต่เดิม

วันนี้เป็นวันศุกร์ที่ ๑๑ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๕๘ เรื่องของการปฏิบัติธรรม อาตมาเคยบอกกล่าวมามากแล้วว่า เรายิ่งทำสภาพจิตต้องละเอียดขึ้น ต้องสามารถใช้ผลของการปฏิบัติธรรมในการดำเนินชีวิตประจำวันของเราให้ได้ แม้กระทั่งเรื่องจอดรถขวางทางคนอื่นในวันนี้ก็ดี แสดงว่าเราไม่ได้สังเกตว่า ถ้าพอถึงเวลารถคันอื่นผ่านไปผ่านมา หรือว่าตีวงเลี้ยวจะไปได้หรือไม่ได้ ขณะเดียวกันก็อาจจะเป็นความมักง่ายจนเคยชิน เอาสะดวกเข้าว่า โดยไม่ได้สนใจว่าคนอื่นจะลำบากเดือดร้อนต่อการกระทำของเราอย่างไร

ถ้าอย่างนี้เราไปบอกคนอื่นว่าเราเป็นนักปฏิบัติธรรม ก็มีแต่จะทำให้คนอื่นเขาปรามาสเอาซึ่งหน้าว่า เราเป็นนักปฏิบัติแล้วทำไมยังมีสภาพจิตที่หยาบจนขนาดนี้ ?

แม้กระทั่งการคุยแข่งเสียงการปฏิบัติธรรมก็เหมือนกัน ในเมื่อเสียงตามสายดังขึ้น ก็ไม่ควรที่จะส่งเสียงรบกวนแล้ว เพราะจะมีแต่โทษต่อตนเอง ตักเตือนแล้วก็ยังไม่รู้ตัว ต่อให้มีเรื่องจำเป็นอะไรก็ใช้วิธีเขียนหนังสือส่งกัน หรือใช้กระซิบเอาก็ได้ ไม่ใช่พูดกันทีหนึ่งได้ยินกันไปครึ่งค่อนห้อง