[เถรี]

เมื่อเรามีโอกาสเกิดมาในวาระที่เหมาะสมด้วยประการทั้งปวง มีบุคคลตัวอย่างที่ดีเลิศ ปฏิบัติแล้วเห็นผล เป็นผู้นำทางให้แก่เรา เราก็ควรที่จะเร่งรีบ เร่งรุด ก้าวไปสู่จุดมุ่งหมายของเรา ด้วยการตั้งใจรักษาศีลทุกสิกขาบทให้บริสุทธิ์บริบูรณ์ ไม่ละเมิดศีลด้วยตนเอง ไม่ยุยงส่งเสริมให้ผู้อื่นละเมิดศีล ไม่ยินดีเมื่อเห็นผู้อื่นละเมิดศีล

พยายามสร้างสมาธิของเราให้ตั้งมั่น เมื่อกำลังสมาธิตั้งมั่นแล้ว ต้องประคับประคองให้สมาธินั้นทรงตัว อย่าคลาดเคลื่อนไปไหน ประคองไว้ให้เป็นระยะเวลาที่ยาวนาน ยิ่งยาวนานเท่าไร กำลังใจของเราก็ยิ่งสงบ ใส สะอาด ถ้าอย่างนั้นปัญญาของเราก็จะเกิดได้ง่าย

เราก็จะเห็นว่าทั้งคนและสัตว์ ทั้งเราและเขาทั้งหลาย ล้วนแล้วแต่เกิดขึ้นในเบื้องต้น เปลี่ยนแปลงแปรปรวนไปในท่ามกลาง และสลายตัวไปในที่สุด ระหว่างที่ดำรงชีวิตอยู่ ทุกชีวิตก็ประกอบไปด้วยความทุกข์เป็นปกติ และท้ายสุดไม่มีใครทรงตัวตั้งมั่นอยู่ได้เลย ล้วนแล้วแต่เสื่อมสลายตายพังไปทั้งสิ้น เมื่อเป็นดังนี้ ขึ้นชื่อว่าการเกิดมาในโลกที่ทุกข์ยากเร่าร้อนเช่นนี้ เราไม่พึงต้องการ การเกิดมามีร่างกายที่ทุกข์ยากลำบากเช่นนี้ เราก็ไม่พึงต้องการ หากว่าต้องตายลงไปเมื่อไร เราขอมีพระนิพพานเป็นที่ไปแห่งเดียว

เมื่อกำลังใจของเราพิจารณามาถึงตรงจุดนี้แล้ว ก็ให้เอาจิตของเรากำหนดถึงภาพองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็ดี ภาพของพระนิพพานก็ดี ให้ทรงตัวอยู่เฉพาะหน้าของเรา ตั้งใจว่าพระพุทธเจ้าไม่ได้อยู่ที่ไหนนอกจากอยู่บนพระนิพพาน พระเดชพระคุณท่านเจ้าประคุณหลวงปู่สมเด็จฯ วัดสามพระยา ท่านก็ก้าวล่วงไปสู่พระนิพพานแล้ว พระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุงก็ก้าวล่วงไปสู่พระนิพพานแล้ว เราทั้งหลายถ้าหากว่าต้องสิ้นชีวิตลงไป จะด้วยเพราะหมดอายุขัย หรือเกิดจากอุปฆาตกรรมใด ๆ ก็ดี เราขอไปยังสถานที่นี้ คือพระนิพพานแห่งเดียวเท่านั้น

ลำดับต่อไปก็ให้ทุกคนพิจารณาดู ถ้าหากว่ายังมีลมหายใจอยู่ ก็ให้กำหนดรู้ลมหายใจเข้าออกของเรา ถ้ายังมีคำภาวนาอยู่ ก็ให้กำหนดรู้คำภาวนาของเราไป ถ้าหากว่าลมหายใจเบาลง หรือคำภาวนาหายไป ก็ให้กำหนดรู้อยู่เฉพาะหน้าเท่านั้น ให้ทุกคนกำหนดรู้เช่นนี้ หรือกำหนดภาพพระหรือพระนิพพานเช่นนี้เอาไว้ให้มั่น จนกว่าจะได้รับสัญญาณบอกว่าหมดเวลา


พระครูวิลาศกาญจนธรรม
เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน ณ บ้านวิริยบารมี
วันอาทิตย์ที่ ๔ มีนาคม ๒๕๕๕