[เถรี]

ทุกคนขยับนั่งในท่าที่สบายของตนเอง ตั้งกายให้ตรง กำหนดสติจดจ่อไว้เฉพาะหน้า หายใจเข้า..ให้ความรู้สึกทั้งหมดไหลตามลมหายใจเข้าไป หายใจออก..ให้ความรู้สึกทั้งหมดไหลตามลมหายใจออกมา ใช้คำภาวนาตามที่เราถนัดหรือชำนาญมาแต่เดิม

วันนี้เป็นวันอาทิตย์ที่ ๔ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๕ เป็นการปฏิบัติกรรมฐานวันสุดท้ายของเดือนนี้ วันนี้นับเป็นโอกาสอันดีอย่างยิ่ง ที่หลวงพี่หนู หรือพระศักดิ์พิตชัย ธมฺมวโร อาตมาเรียกท่านว่าหลวงพี่มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว แต่สำหรับพวกเราจำนวนมากคงต้องเรียกว่าหลวงพ่อแล้ว เพราะว่าอายุกาลพรรษาก็ใกล้เคียงกันกับอาตมา

สมัยก่อนท่านอยู่รับใช้พระเดชพระคุณท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ วัดสามพระยา อาตมาเองก็อยู่รับใช้พระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุง ถึงเวลางานวัดก็ได้มีโอกาสพบปะมักคุ้น คบหากันมาตั้งแต่สมัยนั้น

หลวงพี่หนูท่านมายืนยันกับพวกเราว่า การปฏิบัติธรรมนั้น ไม่ว่าจะเป็นสถานที่ก็ดี จะเป็นหลักธรรมะอะไรก็ดี ล้วนแล้วแต่เป็นเพียงแค่ส่วนประกอบเท่านั้น ส่วนที่สำคัญจริง ๆ ก็คือความเข้มแข็งของจิตใจที่เราจะต่อสู้กับกิเลส มีความมุ่งมั่นฟันฝ่า มีความเพียรพยายามไม่ท้อถอย ถ้าหากว่าเราสามารถทำอย่างนี้ได้ ต่อให้อยู่กลางกรุงเทพฯ อย่างพระเดชพระคุณหลวงปู่สมเด็จฯ วัดสามพระยา เราก็สามารถที่จะก้าวล่วงจากสภาพกิเลสที่ครอบงำเราอยู่ได้

ตรงจุดนี้ญาติโยมทั้งหลายเมื่อได้ฟัง เชื่อว่าคงมีกำลังใจมากขึ้น เพราะว่าญาติโยมส่วนหนึ่งที่อยู่ในกรุงเทพฯ นั้น จะประสบปัญหาสำคัญอยู่ตลอดเวลาก็คือ ปฏิบัติภาวนาจนกำลังใจทรงตัวแล้ว เมื่อออกไปกระทบกับกระแสโลกภายนอก เพียงชั่วระยะเวลาไม่นาน กำลังที่เราทำได้ก็โดนกระแสโลกเบียดตกขอบไป เหลือไม่พอใช้งาน จึงฟุ้งซ่านไปท่ามกลางกิเลสเป็นปกติ

ถ้าหากว่าใครที่มีประสบการณ์อย่างนี้ ก็ขออย่าได้ท้อถอย เราต้องดูพระเดชพระคุณท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ วัดสามพระยา เป็นตัวอย่าง เพราะว่าพระเดชพระคุณท่านเจ้าประคุณหลวงปู่สมเด็จฯนั้น ท่านอยู่ในกรุงเทพฯ เหมือนกัน ต้องต่อสู้กับกระแสกิเลสต่าง ๆ ที่ครอบงำอยู่เหมือนกัน