[เถรี]

ตอนที่อยู่เกาะพระฤๅษี มีฟ้าผ่าห่างไปประมาณ ๔ กิโลเมตร แต่กำลังไฟฟ้าที่วิ่งผ่านมา ทำให้เสาอากาศวิทยุของหน่วยป่าไม้ที่อยู่ใกล้ ๆ ละลาย สายขนาดประมาณนิ้วชี้ พลาสติกหุ้มสายละลายลงมาเหลือแต่โลหะล้วน ๆ เลย ส่วนที่เกาะพระฤๅษีสายไฟในโรงครัวก็ละลาย ฟิวส์ละลายหมดเลย ไม่รู้ว่าเข้าไปทางไหนได้ คาดว่าไฟฟ้าปริมาณที่มหาศาลที่ผ่าตูมลงมา ไปถึงไหนก็จะแทรกเข้าไปทุกจุด

ต้องยอมรับว่าสภาพจิตของเราถึงเวลารู้ก็รู้จริง ๆ อาตมานอนอยู่ พอฟ้าผ่าเปรี้ยงลงมากลางดึก ..ไฟช็อต เห็นหมดเลยว่าอยู่ตรงไหนบ้าง พอวิ่งไปดูก็เป็นตามที่เห็นหมดเลย อะไรจะรู้ปานนั้น..? แต่ตอนเห็นด้วยจิตนั้นเห็นแบบสว่าง ๆ เหมือนตอนกลางวัน แต่พอไปดูต้องเอาไฟฉายไป..(หัวเราะ)..สภาพจิตที่ฝึกมาดีแล้ว พระพุทธเจ้าถึงได้ตรัสว่า สุทันตา เยวะ อิทธิยา ผู้ฝึกตนดีแล้วย่อมเป็นผู้มีฤทธิ์

อาตมาเป็นคนขี้สงสัย พอเห็นคว้าไฟฉายออกไปดูเดี๋ยวนั้นเลย ไปไล่ดูทีละแห่งว่าจริงหรือเปล่า ? ตอนออกไปก็ไม่ได้นึกหรอกว่าฟ้าจะผ่าตายหรือเปล่า ? แค่อยากรู้เท่านั้น อยากรู้ว่าที่ตัวเองเห็นทั้ง ๆ ที่ยังหลับอยู่ กับของจริงนั้นเหมือนกันไหม ?