[เถรี]

ถาม : กลัวเขาปล่อยข่าว ?
ตอบ : จงกลัวต่อไป ก็รู้อยู่เขาปล่อยข่าวดันทะลึ่งไปกลัว ฟันธงไปแล้วว่าเขาปล่อยข่าว ยังจะไปบ้ากลัวตามที่เขาปล่อยอีก

ถ้าเป็นนักปฏิบัติประเภทนี้เขาเรียกว่าวิตกจริต กังวลไปทุกเรื่อง แม้กระทั่งเรื่องไม่เป็นเรื่องก็เอามาแบกไว้ แล้วก็มาบ่นว่าเครียด ประเภทนี้ต้องโยนเรื่องเพิ่มให้แบกให้เข็ด...! คนเราถ้าไม่เข็ดก็ไม่อยากเลิก ต้องเห็นทุกข์เห็นโทษ รู้จักเข็ด

แม้กระทั่งพวกเราส่วนใหญ่ที่เป็นนักปฏิบัติก็ตาม ทุกวันนี้ที่เอาดีไม่ได้เพราะว่ายังไม่เข็ด ปฏิบัติภาวนามาดี ๆ แล้วก็ปล่อยให้อารมณ์ล้มหกคะเมนเก้เค้ พังไปกี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็ไม่รู้ ? ถึงเวลาก็จิตตก สมาธิตก กรรมฐานแตก แต่ไม่เคยเข็ด เพราะว่าถ้าเข็ด เราก็จะรู้จักรักษาอารมณ์นั้นไว้ ไม่ยอมให้หลุดไปไหน

เราลองนึกถึงบรรดาหน่วยกู้ภัยที่เข้าไปช่วยนักฟุตบอลทีมหมูป่าที่อยู่ในถ้ำ ต้องมีสายช่วยชีวิต ก็คือวางไลน์เข้าไปก่อน ถึงเวลาจะเข้าจะออกก็เกาะสายกันสุดชีวิต เพราะว่าถ้าพลาดหมายถึงตาย นั่นก็คือ รู้จักกลัว รู้จักเข็ด แต่พวกเราในเมื่อยังไม่กลัวจริง ยังไม่เข็ดจริง ก็ปล่อยให้สมาธิตก จิตตก กรรมฐานแตกกันเป็นระยะ ๆ ไป