[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "ช่วงเดือนธันวาคมหลวงปู่บะซานพระลูกวัดห้วยปากคอกมรณภาพ เส้นโลหิตในสมองแตก คราวนี้ในส่วนที่อาตมาทึ่งมากก็คือท่านอายุ ๙๒ ปี ถ้าเส้นโลหิตในสมองไม่แตกก็จะยังอยู่อีกนานมาก พอดีว่าอะไหล่ชำรุด รถก็เลยไปไม่ได้...พัง

คราวนี้ไปแห่ศพท่าน ด้วยความที่น้อยครั้งจะเห็นศพพระ โดยเฉพาะตอนแห่ขึ้นเมรุ ทั่วไปแล้วไปถึงเขาก็จะเอาขึ้นบนเมรุเรียบร้อยแล้ว แต่นี่เขาทำเป็นเหมือนอย่างกับบุษบกวิมานทรงเรือ แล้วก็มีคานหาม พอเอาโลงตั้งบนบุษบกเสร็จ ก็ผูกมัดกันอย่างแน่นหนามาก อาตมาก็สงสัยว่าหามไปหน่อยเดียวแค่นั้นจะผูกขนาดนั้นทำไม ปรากฏว่าเขาหามไปเต้นไป เหวี่ยงไป กระโดดโลดเต้นกันสนุกสนาน เป็นประเพณีของเขาที่ว่าคนตายแล้วย่อมไปดี จึงไม่มีอะไรที่น่าเสียใจ เขาก็สนุกกันเต็มที่"