[เถรี]

ถาม : แสดงว่าที่เขาหลอกให้เรารบกับกิเลสก็ไม่ใช่หรือครับ ?
ตอบ : ไม่ใช่หรอก เรารบทีไรก็แพ้ทุกทีแหละ จำได้ไหมที่เคยบอกว่า อาตมาลองมาแล้ว ประเภทที่ว่าสู้แค่ตายแล้วตายฟรี ก็เราสู้ผิดนี่ ถึงตายฟรี โอ๊ย..! กว่าจะฉลาดได้ต้องประเภทเลือดตกยางออกมานับไม่ถ้วนนั่นแหละ แล้วท้ายที่สุดก็เห็นว่า กับดักอยู่ตรงหน้า เอ็งดันกระโดดลงไป แล้วก็ไปดิ้นอยู่นั่นแหละ อยู่เฉย ๆ จะเจ็บตัวไหมเล่า ? อยู่เฉย ๆ วัดความอึด ใครจะอึดกว่ากัน ไม่คิด ไม่ปรุง ไม่แต่ง ไม่โกรธ ไม่เกลียด ไม่รัก ไม่ชัง ดูว่าใครจะอึดกว่ากัน จะยืนระยะได้ด้วยศีล สมาธิ ปัญญา

ถาม : อย่างนี้ก็ไปตกความว่าง และความว่างก็ต้องละ ?
ตอบ : ท้ายสุดจะดีจะชั่วก็ต้องวางหมด

ถาม : แสดงว่าสุญญตาอยู่ในตัวกุศลกรรมหรือครับ ?
ตอบ : อยู่ที่ว่าเราก้าวไปถึงจุดไหน ถ้าเราว่างด้วยอำนาจของฌาน รูปฌานก็กดกิเลสลง ถ้าเราว่างด้วยอำนาจของอรูปฌาน อรูปฌานก็ปล่อยวางได้ส่วนหนึ่ง จนกว่าเราจะว่างเพราะไม่เอาอะไรเลย

เรื่องอนัตตา สุญญตา ต้องดูคนพูดว่าคนพูดอยู่ในระดับไหน แบบเดียวกับธรรมดาของปุถุชนก็ “ช่างโคตรพ่อโคตรแม่มัน” ธรรมดาของผู้ทรงฌานอาจจะ “ช่างแม่มัน” ธรรมดาของพระโสดาบันก็ “ช่างหัวมัน” แต่ธรรมดาของพระอรหันต์ก็ “ช่างมัน” กองไปแล้ว กูไม่ยุ่งกับมึงหรอก เพราะฉะนั้น..ต้องดูว่าคนพูดอยู่ระดับไหน ชมสมบัติเศรษฐีแล้วก็รีบทำตัวเองให้รวยด้วย !

ถาม : จริง ๆ แล้ว พระก็ไม่ได้เห็นว่ามารเป็นศัตรู ?
ตอบ : อาตมาไม่เห็นเขาเป็นศัตรูมานานแล้ว นั่นแหละสุดยอดบรมครูเลย ถ้าไม่มีการทดสอบแล้ว เราจะรู้ได้อย่างไรว่าเราทำข้อสอบได้หรือเปล่า ?