[เถรี]

ในส่วนนี้เราจะเห็นได้ว่า การปกครองคนนั้นลำบากมาก ลำบากตรงที่ว่า ถ้าเขาไม่เชื่อเราอย่างแท้จริง หรือไม่มีศรัทธาอย่างแท้จริง สิ่งที่เราพูดหรือบอกจะไม่มีความหมายเลย

แต่สำหรับหลวงพ่อแล้ว ในสมัยที่พวกเราอยู่กับท่าน จะอยู่ในลักษณะที่มอบกายถวายชีวิต หลวงพ่อสั่งให้ไปตายก็พร้อมที่จะตาย ความรู้สึกชัดเจนแน่นอนขนาดนั้น มีอยู่ครั้งหนึ่ง..ตอนนั้นตึกรับแขกใหม่ยังสร้างไม่เสร็จ หลวงพ่อท่านไปตรวจงาน พอดีช่วงเช้าวันนั้นอาตมาเป็นเวรเฝ้าหน้าตึกให้ท่าน จึงต้องตามท่านไปตรวจงานด้วย เมื่อขึ้นไปที่ดาดฟ้า....มองลงไป ความสูงของตึกสามชั้นก็ไม่ใช่น้อย ๆ หลวงพ่อท่านก็เล่าเรื่องนั้นบ้าง เรื่องนี้บ้างให้ฟัง แล้วก็เล่าเรื่องที่ท่านทุ่มเททำงานถวายหลวงปู่ปาน วัดบางนมโค อาตมาฟังแล้วเกิดความรู้สึกขึ้นมาอย่างหนึ่งว่า ถ้าหลวงพ่อสั่งให้เรากระโดดลงไปเดี๋ยวนี้ เราจะกระโดดไหม ? ตึกสามชั้นนี่ถ้ากระโดดลงไปคิดว่าไม่ตาย ด้วยสมรรถภาพร่างกายตัวเองที่ฝึกฝนมา มั่นใจว่าไม่ตาย แต่แข้งขาคงจะหักสะบั้น

ส่วนใหญ่คนเราไม่ค่อยกลัวตาย แต่กลัวเจ็บ แต่ขอบอกว่าความกลัวเจ็บจริง ๆ ก็คือ กลัวตาย ความกลัวทุกอย่างจะไปลงตรงคำว่าตายทั้งหมด
กลัวเจ็บ...เจ็บมาก ๆ เป็นอย่างไร ?...ตาย
กลัวผี....กลัวทำไม ? เดี๋ยวผีจะมาบีบคอ แล้วเป็นอย่างไร ?...ตาย
กลัวงู.....งูจะกัด กัดแล้วเป็นอย่างไร ?...ตาย
สรุปแล้วทุกอย่างลงตรงกลัวตายทั้งหมด

ตอนนั้นความรู้สึกตอบตัวเองอย่างชัดเจนเลยว่า ถ้าหลวงพ่อสั่งให้กระโดดลงเดี๋ยวนี้ก็จะกระโดด เพราะมั่นใจว่าท่านเป็นผู้ที่นำทางเรา เป็นผู้ที่ชี้ทางเรา ท่านจะบอกในสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเราเสมอ เพราะฉะนั้น..ถ้าท่านบอกให้กระโดดลงไป ก็แสดงว่าเป็นสิ่งที่เหมาะสมที่สุด ดีที่สุดสำหรับเราตอนนั้น ท่านบอกมาก็จะกระโดดเลย

ดังนั้น..เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ถ้าหากว่าพวกเราเอาเป็นอุทาหรณ์สอนใจตัวเองว่า ปัจจุบันนี้ในส่วนของความเคารพในพระรัตนตรัยที่พวกเราสมาทานพระกรรมฐาน อิมาหัง ภะคะวา อัตตะภาวัง ตุมหากัง ปริจจะชามิ ข้าพเจ้าขอมอบกายถวายชีวิตต่อองค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้า..นั้น เราได้มอบกายถวายชีวิตจริงหรือไม่ ? ส่วนใหญ่การปฏิบัติของพวกเราแล้ว พอไปเจออารมณ์ที่ไม่ชอบใจ ลำบาก เหนื่อย ง่วง ก็มักจะท้อเสียแล้ว