ทั้งนี้เมื่อกิเลสจากไปแล้ว กุศลธรรมเข้ามาเกื้อกูลแทน เข้ามาสงเคราะห์ เข้ามาให้เกิดความสุข เกื้อกูลแก่ตัวเรา ทำให้เป็นผู้ไปดี รู้แจ้ง เป็นผู้เบิกบาน สามารถจำแนกธรรมออกได้อย่างฉลาด ไม่เป็นผู้อยู่ด้วยความลุ่มหลง มองเห็นกลางคืนเป็นกลางคืน กลางวันเป็นกลางวัน ไม่ใช่เห็นกลางคืนแท้ ๆ เป็นกลางวัน กลางวันแท้ ๆ เห็นเป็นกลางคืน อยู่อย่างขาดเหตุผล มองไม่เห็นความเป็นจริง ดูไม่รู้ มีความหลงผิด คิดมิชอบ สัจธรรมความจริงขั้นสูงสุดกลับมืดมัว ความไม่จริงกลับเจริญอยู่ในจิต *เมื่อเป็นเช่นนี้จะมองเห็นกลางวันเป็นกลางคืน จึงสมควรมองให้ถูกต้อง อย่าทำจิตใจคับแคบอันเป็นที่มาแห่งธุลี
จงทำจิตให้สว่างเหมือนสังข์ที่ขัดสะอาดดีแล้ว จงศึกษาจิตของเราเอง อย่าศึกษาจิตของผู้อื่น มันไม่ได้ให้ประโยชน์กับจิตของเรา สมควรศึกษาเพื่อเป็นไปในทางสงบ ระงับเพื่อความดับเย็นสนิท เพื่อความรู้ครบถ้วน มีความฉลาดในเรื่องโลกนี้ มีความฉลาดในเรื่องอื่น เป็นผู้ฉลาดต่อวัฏฏะอันเป็นที่อยู่ของมาร ฉลาดต่อวัฏฏะที่เป็นที่อยู่มฤตยู ฉลาดต่อวัฏฏะที่ไม่เป็นที่อยู่ของมารและมฤตยู อันเป็นวัฏฏะภายในจิตใจทั้งสิ้น
จงสร้างจิตอย่าให้เป็นที่อยู่ของมาร เป็นที่อยู่ของมฤตยูอันไม่เป็นไปในทางเพื่อประโยชน์เกื้อกูลในความสุข เพื่อจิตจะได้เข้าถึงถิ่นอันเกษม ปิดประตูไม่ให้กระแสแห่งทุกข์มฤตยูคือ กิเลสตัณหา เมื่อกิเลสตัณหาถูกกำจัดเสียแล้ว ทำให้มันหมดพิษลง จิตย่อมพบความปราโมทย์ อิ่มเอิบ เปรมปรีดิ์ เสมือนดอกบัวสีเขียว บัวหลวง บัวขาวย่อมเกิดในน้ำ เจริญในน้ำ เมื่อโผล่พ้นน้ำตั้งอยู่น้ำไม่เปียกติดดอกบัวนั้นฉันใดก็ฉันนั้น แม้เราเกิดมาในโลก เจริญในโลก อยู่ในโลก แต่โลกไม่อาจฉาบความแปดเปื้อนให้เป็นสนิมอยู่ภายในจิต ไม่สามารถทำให้จิตดวงนี้เศร้าหมอง เมื่อจิตดวงนั้นดำรงอยู่ด้วยพุทธะจิตจะเป็นชินะ (ผู้ชนะ)
|