[เถรี]

"แต่บ้านเราไม่ใช่อย่างนั้น บ้านเรามักจะแย่งกัน ส่วนใหญ่อยู่ในลักษณะของความเป็นตัวตนมีมาก คือต้องตัวกูของกูก่อน ของที่พวกเราเอาไปแจกมีมากมาย อย่างวันอาทิตย์ที่ไปนี่ พวกเราจะไปแจกด้วยตัวเอง ถ้าไม่ทำอย่างนั้นแล้ว พอเราลงไปแจก ผู้ที่เป็นหัวหน้ามารับ ไม่ว่าจะเป็น อบต. หรือว่าจะเป็นผู้ใหญ่บ้าน เขาจะให้พวกของเขาก่อน ให้ญาติพี่น้องของเขาก่อน

จนกระทั่งประเภทไม่มีปัญญาจะแบกแล้ว เขาถึงให้คนอื่น บางแห่งคนไปรับถ้าไม่ใส่เสื้อแดงก็ไม่ได้ของแจก อันนี้เป็นเรื่องจริงเลย แล้วภาพที่ปรากฏออกมาที่น่าสลดใจที่สุดก็คือ ถุงยังชีพลอยน้ำฟ่องเลย ก็เพราะว่าเขากั๊กไว้ให้พรรคพวกเขา แต่พวกมารับไม่ทัน ภาพถึงได้ออกมาประจานอย่างนั้น เห็นแล้วน่าจะให้ไปเกิดใหม่ เพื่อไปสร้างบารมีในการสละให้คนอื่นเยอะ ๆ หน่อย ไม่อย่างนั้นมีเท่าไรก็ไม่พอหรอก..!

คราวนี้รู้แล้วใช่ไหมว่าสถานการณ์อย่างนี้ต้องทำอย่างไร ? ต้องเสียสละ ในหลวงท่านบอกว่า "เสียสละ" นั้นให้ยาก เพราะเรารู้สึกว่าตัวเองเสีย ดังนั้นให้ตัดคำว่า "เสีย" ออกไป เป็น "สละ" เราจะให้ง่ายกว่า แต่ถ้าตัด ส.เสือทิ้งไปอีกตัว เหลือแต่คำว่า "ละ" นี่เราให้ได้ทันทีเลย ในหลวงทรงวินิจฉัยเองเลยนะ เสียสละ สละ ละ วาง ว่าง จบ"