[เถรี]

ถาม : เวลาจะสอนเด็ก บางทีก็รู้สึกแน่น ๆ อึดอัด พอรู้สึกแน่น ๆ อึดอัด กลายเป็นว่าเนื้อหาที่สอนไป เด็กไม่เข้าใจ แต่พอสอนด้วยอารมณ์เป็นสุข เด็กก็เข้าใจในเนื้อหาที่สอน ตอนแรกหนูก็งง คิดว่าตนเองคงกินข้าวมากเกินไป
ตอบ : ไม่ใช่หรอก ถ้าอาการอย่างนั้นเกิดขึ้นแสดงว่ามีใครสักคนที่สงเคราะห์

ถาม : สงเคราะห์เขา ?
ตอบ : ใช่..อาจจะสงเคราะห์เด็กทั้งหมดก็ได้

ถาม : แต่ทำไมเราจึงรู้สึกอึดอัด ?
ตอบ : ถ้าคนไม่ช่างสังเกตจะไม่รู้สึก เพียงแต่สงสัยว่า ตั้งใจพูดอย่างหนึ่งแต่ทำไมกลายเป็นอีกอย่าง

ถาม : เป็นทุกคนหรือเปล่า ?
ตอบ : จริง ๆ แล้วก็เป็นเรื่องเฉพาะคน แต่ถ้าคนช่างสังเกตก็จะรู้สึก ถ้าไม่ช่างสังเกตก็จะไม่รู้สึก ว่าทำไมวันนี้เราพูดอะไรไปเยอะแยะ ความจริงแล้วไม่ใช่เราพูด ใครก็ไม่รู้ยืมปากเราพูด

ถาม : บางทีอยู่เฉย ๆ แล้วง่วงมากเลย ปรากฏว่าเด็ก ๆ นั่งอยู่ก็ง่วง พอขึ้นเรื่องใหม่เด็กหายง่วง หนูก็หายง่วงไปด้วย
ตอบ : ไม่เป็นไรหรอก สอนเด็กได้ก็ใช้ได้

ก่อนเข้าพรรษาโรงเรียนอนุบาลเฟื่องฟ้าพาเด็กไปวัดท่าขนุนประมาณ ๑๐๐ คน เพิ่งจะรู้ว่าครูสอนเด็กอนุบาลต้องมีความอดทนมาก ๆ คือ พูดอะไรเด็กก็ไม่ฟังสักอย่าง เขาจะทำแต่สิ่งที่เขาชอบ ขนาดแบ่งเด็กออกเป็นสี ๆ แล้ว ก็ไม่ฟังหรอก เขาจะไปกับเพื่อนอย่างเดียว สีไหนก็จะไป