[เถรี]

"ไปเชียงใหม่ครั้งนี้คุ้มค่าตรงที่ว่า เจอโยมคนหนึ่งสงสัยว่าตัวเองผิดปกติไปหรือเปล่า ? พอเขาเอ่ยปากถามมา อาตมาก็เลยถามกลับว่า ผิดปกติตรงไม่เห็นว่าอะไรสำคัญเลย เห็นทุกอย่างเสมอกันหมดใช่ไหม ? เขาบอกว่าใช่ คนอื่นเห็นเจ้าใหญ่นายโตก็รู้สึกกลัวรู้สึกเกรง เขาก็รู้สึกว่าคนเหมือนกัน ก็เลยบอกไปว่านั่นเริ่มบ้าแล้ว

พอถึงเวลาแล้ว คน สัตว์ วัตถุธาตุ สิ่งของทั้งหมด ก็สักแต่ว่าเป็นรูป เป็นนาม เป็นธาตุทั้งนั้น ไม่มีอะไรสำคัญ ไม่มีอะไรให้ยึดมั่น แต่คราวนี้พอไปอยู่ในแวดวงการทำงาน ก็เลยกลายเป็นว่าแปลกแยกจากคนอื่นเขา ก็เลยบอกว่าถ้าอย่างนั้นอาตมาแปลกแยกมานานแล้ว เพราะไม่เห็นความต่างของคนรวยคนจน ว่านายพลนายพันต่างกับตาสีตาสาอย่างไร เขาถามว่าต้องทำอย่างไรต่อ บอกให้ไปทบทวนของเก่าที่ทำมาบ่อย ๆ เคยคิดอย่างไร พูดอย่างไร ทำอย่างไร แล้วอารมณ์ใจอย่างนั้นเกิดขึ้นก็ให้ไปทำใหม่ ทวนแล้วทวนอีกจนมั่นใจว่าเป็นของเราแน่ ๆ"