[เถรี]

ถาม : ถ้ามีคนที่ไม่ชอบเรา ?
ตอบ : แผ่เมตตาให้เขาบ่อย ๆ พยายามมองเขาให้เป็นเพื่อนร่วมทุกข์เกิดแก่เจ็บตายให้ได้ โดยเฉพาะบุคคลที่ทำในสิ่งที่เป็นทุกข์เป็นโทษแก่คนอื่น ด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจ คนทั้งหลายเหล่านี้ยังต้องรับทุกข์รับโทษในวัฏสงสารอีกยาวไกลไม่รู้จบ เพราะฉะนั้น..เขาเองเป็นคนที่น่าสงสารมากกว่าน่าโกรธ

พยายามคิดให้ได้ แรก ๆ ก็คิดยากหน่อย คิดทีไรก็โดนต้านทุกที เอาเป็นว่าอันดับแรกทำสมาธิให้มั่นคงให้ได้ก่อน ถ้ามีสมาธิมั่นคง จะมีกำลังในการระงับยับยั้ง ไม่ใช่ไม่โกรธ ยังโกรธอยู่แต่ระงับได้ หลังจากนั้นก็พยายามคิดพิจารณาให้เห็นอย่างที่ว่า เราเองจะโกรธหรือไม่โกรธเขาก็แก่แน่ ๆ เขาก็ตายแน่ ๆ เขาก็เจ็บไข้ได้ป่วยแน่ ๆ ในเมื่อเขาก็เป็นขนาดนั้นแล้วเรายังจะไปซ้ำเติมเขาทำไม ?

อันดับแรกเอาสมาธิก่อน ถ้าสมาธิทรงตัวเดี๋ยวก็มีปัญญาเอง จะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร อันดับแรกก็ระงับได้ก่อน แต่ระงับได้ก็เหมือนกับขังเสือไว้ในอก อกจะแตกตาย หลังจากนั้นพยายามแผ่เมตตา พยายามคิดปลดวางให้ได้ หรือไม่ไหวจริง ๆ จะคิดแบบผสมความโกรธไปก็ได้ คนแบบนี้ไม่มีคุณค่าพอที่เราจะไปนั่งคิดถึงหรอก..!

ถาม : อ้าว..?
ตอบ : ก็กำลังยังไม่พอนี่ ในเมื่อกำลังยังไม่พอ อาศัยความโกรธเป็นพื้นฐานเอา

ถาม : มีคนขับรถมาแบบไม่มีมารยาท ทำให้เราโกรธ ก็มาคิดว่าเขาขับมาแค่วินาทีเดียว เป็นใครมาจากไหนก็ไม่รู้ ทำให้เราโกรธได้ขนาดนี้
ตอบ : เขาไม่มีคุณค่าพอที่เราจะไปคิดหรอก

ถาม : ถ้าสมาธิทรงตัว ?
ตอบ : อย่างน้อย ๆ รัก โลภ โกรธ หลงกินไม่ได้ นิ่งอยู่ข้างในไม่ส่งออกนอก

ถาม : ไม่ได้สมาธิทรงตัวตลอดเวลา ?
ตอบ : ใหม่ ๆ ก็ได้พักเดียว ต้องซักซ้อมทำบ่อย ๆ ถ้าทำบ่อย ๆ ก็จะได้ข้ามวันข้ามคืน แต่ก็ยังไม่แน่ เพราะถ้าเผลอเมื่อไรก็หลุดอีก ต้องอยู่กับลมหายใจเข้าออก ถ้าอยู่ตรงนี้จะไม่คิด แต่ถ้าเผลอไปเมื่อไร รีบกลับมาตรงนี้ใหม่ คือให้คิดถึงลมหายใจเข้าออก แทนที่จะไปคิดถึงเรื่องอื่น รู้ตัวว่าคิดเรื่องอื่นเมื่อไร รีบดึงกลับมาตรงนี้ แรก ๆ ก็สนุกสนาน หายใจไม่ทันจะเข้าเลย คิดเรื่องอื่นแล้ว หลังจากพยายามต่อไปก็เข้าออกไม่คิด พอจะเข้าใหม่คิดอีกแล้ว แล้วก็เริ่มต้นดึงกลับมาใหม่ ทำอย่างนี้ไปเรื่อย ๆ จนได้ลมหายใจสัก ๕ คู่ ๑๐ คู่โดยไม่คิดอะไร คราวนี้ก็จะเริ่มมีกำลังขึ้น แล้วหลังจากนั้นก็จะดีขึ้นไปเรื่อย ๆ