[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "อาตมาใช้คอมพิวเตอร์ครั้งแรก ต้องบอกว่าเป็นความเมตตาของบุคคล ๒ ท่าน ท่านแรกคือหลวงพ่อวัดท่าซุง ท่านเห็นความสำคัญของการเก็บข้อมูลด้วยคอมพิวเตอร์ อุตส่าห์จ้างโปรแกรมเมอร์มาสอนพระ โปรแกรมละสองหมื่นบาท ช่วงนั้นราคาแพงมากเลย ปรากฏว่ามีพระตั้งใจไปเรียนแค่ไม่กี่รูป อาตมาอยากเรียนก็เรียนไม่ได้ เพราะต้องเข้าเวรที่หน้าห้องท่าน ครั้งละ ๖ ชั่วโมงต่อวัน ถ้าเข้าเช้าก็เลิกเที่ยง เข้าเที่ยงก็เลิก ๖ โมงเย็น ก็ไม่มีโอกาสไปเรียน

มาได้รับความเมตตาจากพระน้องก็คือท่านจิตโต ท่านเรียนเสร็จแล้วท่านก็มากดป๊อกแป๊ก ๆ อยู่ตรงหน้าให้ดู อาตมาก็ถามว่าทำอย่างไร ท่านก็สอนให้ แต่ดวงอาตมาเป็นเรื่องแปลกมาก เพราะคนเขาเชื่อความสามารถ เขาบอกแค่สิบกว่านาทีเสร็จแล้วก็ไปเลย ปล่อยให้ทำเอง ตอนนั้นยังเป็นเวิร์ดจุฬาจอเขียวปี๋ อาตมาก็นั่งพิมพ์งานไปเรื่อย ใช้วิธีคลำเอาเอง

ทุกวันนี้มีโปรแกรมหลายตัวที่อาจารย์คนสอนอาตมาเองใช้ไม่เป็นแล้ว แต่อาตมาใช้คล่องกว่า อาจารย์เขามาถึงก็คลิก ๆ หานั่นหานี่อยู่ตั้งนาน ถามว่าทำไมเขาไม่มาตรงนี้ ? เขาบอกว่าต้องหาก่อน เพราะไม่เคยใช้ แต่พอสอนมาแล้วอาตมาใช้ประจำกลายเป็นคล่องกว่า

พอออกจากวัดท่าซุงมาก็เลิกตั้งแต่ปี ๓๖ พอปี ๔๘ เป็นเจ้าคณะตำบล เขาบังคับให้มาเรียนต่อ อาจารย์ผู้สอนท่านบอกว่าควรจะมีโน้ตบุ๊กไว้ ก็เลยมาคิดว่า “นี่ตูทิ้งมากี่ปีวะ ๑๒ - ๑๓ ปี จะตามทันไหมนี่ ?” ปรากฏว่าเครื่องรุ่นหลังเก่งมากเลย เราทำอะไรผิดเครื่องบอกได้หมด บางอย่างทำผิดซ้ำซ้อนยังด่าด้วย..! ก็เลยสบายใจว่าเครื่องรุ่นใหม่ใช้ง่ายกว่าเยอะ รุ่นเก่าเป็นเวิร์ดจุฬา ถึงเวลาต้องเอาแผ่นดิสก์ใส่เข้าไปก่อนแล้วค่อยรันโปรแกรมทำงาน

ข้อมูลของอดีตที่ผ่านพ้น ๘๐ เรื่อง อาตมาบันทึกไว้ในดิสก์แบบสี่เหลี่ยมรุ่นเก่า ก็สบายใจว่ามีข้อมูลสำรองอยู่แล้ว ที่ไหนได้..พอจะเอาเข้าจริง ๆ ไม่มีเครื่องของใครอ่านได้ ตายละวา..ทำอย่างไรดี ? เห็นทีต้องเริ่มต้นใหม่เขียนใหม่หมดทั้ง ๘๐ เรื่อง ปรากฏว่าลูกศิษย์อุตส่าห์ไปพันทิพย์ ไปค่อย ๆ ตระเวนหา จนในที่สุดเจออยู่ ๑ ร้านที่มีเครื่องอ่านตัวนี้อยู่ จึงให้เขาบันทึกลงซีดีมา ของเราอาตมาตกอยู่หลังเขา ยังใช้ดิสก์แบบสี่เหลี่ยมอยู่ เขาใช้ซีดีกันไปตั้งชาติหนึ่งแล้ว..!"