[เถรี]

"ส่วนอาตมาเองช่วงนั้นพอเหตุการณ์เกิดขึ้น รู้สึกว่าไม่เสียทีที่เราฝึกกรรมฐานมาอย่างหนัก เพราะว่าสภาพจิตยอมรับว่า หลวงพ่อว่าอะไรก็คืออย่างนั้น ไม่มีการคัดค้าน ไม่มีการน้อยใจ กองทิ้งเอาไว้เหมือนอย่างกับลมพัดผ่านไปเฉย ๆ

แล้วเรื่องนี้ที่ว่าคาใจก็คือ พอหลวงตาวัชรชัยไปเป็นเจ้าอาวาสที่วัดเขาวง ท้ายสุดก็มาเริ่มงานใหม่ สร้างพระปัจเจกพุทธเจ้าทองคำขึ้นมา แต่ไม่ใช่ความตั้งใจเดิม ความตั้งใจเดิมคือเนื้อเงินหน้าตัก ๓๐ นิ้ว อาตมาเองก็คิดว่า เดี๋ยวหล่อพระทุกองค์ครบแล้ว ก็ว่าจะหล่อพระปัจเจกพุทธเจ้าหน้าตัก ๓๐ นิ้วด้วยเงินบริสุทธิ์สักองค์หนึ่ง เพียงแต่ว่าตอนนี้ยังติดงานหล่อพระทองคำอยู่ ส่วนหลวงตาวัชรชัยท่านเพิ่งจะหล่อไปเมื่อต้นปีนี้

งานนี้กลายเป็นภาระที่หลวงพ่อท่านต้องรับเอาไว้ เพราะว่าท่านต้องรักษากำลังใจส่วนรวม แม้ว่าส่วนรวมกำลังใจจะห่วยแตก แต่ท่านมั่นใจว่าลูกทั้ง ๓ คนนี้กระทืบแล้วไม่ตาย ท่านก็ต้องเหยียบพวกเราเพื่อเอาใจคนส่วนรวมไว้ นี่คือลักษณะของการทำหน้าที่แบบผู้ใหญ่ ที่มองภาพรวมในวงกว้าง ส่วนพวกเราส่วนใหญ่แล้วมองในวงแคบ มองเฉพาะงานตรงหน้าตัวเอง แต่ท่านต้องมองภาพรวม คือทำอย่างไรที่วัดจะไม่แตก ทำอย่างไรที่พระพุทธศาสนาจะตั้งมั่นอยู่ได้ นั่นก็คือภาพรวมที่ยิ่งใหญ่เกินกว่าสายตาของพวกเราในช่วงนั้นจะรู้ได้"