[เถรี]

ข้อที่ ๔ อนุรักขนาปธาน หมายถึง ความเพียรพยายามทำสุจริตธรรมที่เกิดขึ้นแล้ว ให้เจริญยิ่ง ๆ ขึ้นไป เป็นกระบวนการรักษาความดีที่ทำมาทั้งหมด ให้มั่นคงยืนยาวต่อไปเรื่อย ๆ จนเกิดเป็นเครือข่าย หรือเกิดเป็นวัฒนธรรมองค์กรที่ดีงามอย่างต่อเนื่อง สร้างพลเมืองดีที่มีความรับผิดชอบต่อสังคมให้มากที่สุด เหมือนการเก็บกักรักษาน้ำฝนที่ไหลลงสระใหญ่ หากสระนั้นมีรูรั่วซึมอยู่มาก สระย่อมเต็มได้ช้า ในทางตรงกันข้าม หากสระนั้นไม่มีรูรั่วซึม ก็ย่อมเต็มด้วยน้ำในเวลาเร็ววัน

แนวทางการส่งเสริมให้เกิดอนุรักขนาปธาน ต้องนำเอาสุจริตธรรมนั้นมาใช้ในสังคม ในฐานะเป็นเครื่องมือป้องกันการทุจริตคอรัปชั่นของสังคมไทย โดยสะท้อนผ่านหลักสุจริต ๓ ประการ คือ กายสุจริต วจีสุจริต และ มโนสุจริต ที่ประกอบด้วยหลักหิริโอตัปปะ อันเป็นหลักธรรมที่พัฒนาคนให้ขึ้นเป็นเทวดา พัฒนาธรรมให้ยั่งยืนแก่สังคม และประพฤติตามหลักสุจริตธรรม ๓ ประการคือ ไม่บกพร่องต่อหน้าที่ ไม่ละเว้นหน้าที่ และไม่ทุจริตต่อหน้าที่

หากทำเช่นนี้ได้ สังคมและประเทศชาติของเรา ก็จะประสบพบเจอแต่ความสุขความเจริญสืบไป ความเพียรพยายามรักษาความดีนี้ ตรงกับพุทธพจน์ที่ว่า กรรมดีนั้น คนดีทำได้ง่าย แต่กรรมดีนั้น คนชั่วทำได้ยาก สอดคล้องกับสุภาษิตที่ว่า พึงรักษาความดี เหมือนเกลือที่รักษาความเค็ม

การทำความดีย่อมได้รับผลดีเป็นแน่แท้ แต่อาจต้องใช้เวลากับการรอคอย ให้ผลของความดีนี้สุกงอม ส่วนการทำความชั่วนั้น ย่อมได้รับผลชั่วเป็นแน่แท้ ไม่มีทางที่จะรับผลดีไปได้ เพียงแต่บางครั้งที่ยังเห็นว่าได้รับผลดีอยู่นั้น ก็เพราะผลของความชั่วยังไม่ส่งผลให้ ตรงกับบทประพันธ์ที่ว่า "การทำดีได้ดีนั้นมีแน่ ทำชั่วแต่ได้ดีมีที่ไหน ที่ทำชั่วเห็นดีอยู่จงรู้ไว้ มันเหมือนไฟใต้ถ่าน ไม่นานร้อน"