เจ้าของโรงงานทำโรงหน่อไม้นั้น ยายผีป่าทราบจากชาวบ้านว่า แกตายอนาถาที่โรงพยาบาลทองผาภูมิ แกมีเมียคนไทย (ญาติทิดเก๋) มีลูกชายสองคน เคยถามลูกชายแกว่า ทำไมพ่อถึงไม่กลับญี่ปุ่น และเคยถามพ่อเรื่องทองคำไหม เขาตอบว่า พ่อไม่ให้ลูกเมียถามอะไรเลย เวลาถามก็จะบอกว่า พ่อต้องอยู่และตายที่นี่ แกเคยมีเงินมากและหมดตัว เรื่องชาวบ้านที่ทำงานกับแกในโรงอัดหน่อไม้ เล่าให้ยายผีป่าฟังว่า ยามกลางคืนแกจะเข้าไปโรงงานคนเดียว ทำงานจนเช้า คอยดูแลการขนส่งจนรถออกตัวไปแกจึงกลับบ้านพักผ่อน เรื่องทองคำนั้นไม่เคยมีใครเห็น นอกเสียจากการคาดเดาว่าน่าจะเป็นการแอบส่งทองคำไปโดยเอาหน่อไม้อัดปี๊บบังหน้า

ขอเล่าเรื่องส่วนตัว

สมัยเขมรแตกนั้น มีการเอาทองคำมาฝังที่ชายแดนไทยมากมายหลายลัง นับมูลค่าปัจจุบันน่าจะเป็นพันล้านบาททีเดียว โดยผู้นำมาฝังนั้นมีศักดินาระดับสูงสุด แต่พอท่านจะกลับไปขุดเอาคืนมาเพื่อนำปัจจัยไปสร้างถนนที่บ้านท่าน เจ้าป่าเจ้าเขาและผู้รักษาแจ้งท่านทางความเป็นทิพย์ว่า ไม่ได้ ทรัพย์นี้ตกเป็นของแผ่นดินไทยแล้ว

เอ้า...ใครอยากรวย ทองคำมากมายพร้อมอีกหลากหลายสิ่งล้ำค่า ถูกฝังอยู่ที่ชายแดนอำเภอบัวเชด จังหวัดสุรินทร์ค่ะ ใครมีเงินไปเหมาซื้อที่ดินทั้งอำเภอได้เลยนะคะ แล้วหาคนไปขุดเอามา ถึงเพลานั้นยายผีป่าจะไปรอปล้นถ้าหาเจอจริง