[เถรี]

"แต่มีข้อสังเกตอย่างหนึ่งว่า พระนางพิมพาราชเทวีก็นิพพาน พระอัครสาวกซ้ายขวาที่รับปกครองคณะสงฆ์แบ่งเบาภาระของพระองค์ท่านนิพพานไปแล้ว พระนางปชาบดีโคตมีที่เป็นหัวหน้าภิกษุณีทั้งปวงก็นิพพานไปแล้ว พระราหุลที่ชื่อว่าเป็นหัวหน้าสามเณรก็นิพพานไปแล้ว สรุปว่าช่วงวาระปีสุดท้ายของพระพุทธเจ้า ถ้านับอย่างคนทั่วไปแทบจะอยู่คนเดียว ก็แปลว่าคนแก่อายุ ๘๐ มือเท้าที่จะทำงานแทนไปกันหมดแล้ว ถ้ามาคิดอย่างพวกเราคงจะเฉาเลย

แต่พระพุทธเจ้าทรงเห็นว่าเป็นปกติธรรมดาของโลก เมื่อเห็นว่าปกติธรรมดาของโลกเป็นอย่างนั้น พระองค์ก็ไม่ได้มีอะไรที่ต้องหวั่นไหว แต่ในสายตาปุถุชนอย่างพวกเราคงจะเฉาไปเลย และที่เฉานี่แหละ อาตมาเห็นมาหลายคน ก็คือ พอคู่ของตนเองตาย ไม่นานตัวเองก็ตายตามไปด้วย อย่างข่าวของต่างประเทศเมื่อไม่นานมานี้ ที่ตายายคู่หนึ่งตายไล่ ๆ กัน ห่างกันไม่กี่ชั่วโมง คงลักษณะเดียวกัน กำลังใจไปยึดถือคนอื่นมากเกินไป ในเมื่อยึดคนอื่นมากเกินไป รู้สึกว่าไม่มีเขาแล้วเราจะอยู่ไม่ได้ พอเขาตาย เราก็เลยพลอยตายตามไปด้วย แบบนี้น่าจะไปเกิดเป็นฝาแฝด รักกันมากก็เลยต้องไปเกิดด้วยกัน"