[เถรี]

"ความจริงสามเณรราหุลไม่ได้ตั้งใจบวช แต่เกิดจากพระนางพิมพาราชเทวี พอได้ยินว่าพระสมณโคดมหรืออดีตเจ้าชายสิทธัตถะ เสด็จมาเยี่ยมพระประยูรญาติ ก็แอบดูอยู่ข้างหน้าต่าง พอเห็นพระพุทธเจ้าก็จำได้ ชี้ให้สามเณรราหุลซึ่งตอนนั้นเป็นราหุลราชกุมารดู "ดูก่อน...ราหุล พระสมณะที่เดินมา มีเหล่าภิกษุแวดล้อม ประดุจหมู่ดาวล้อมไว้ซึ่งดวงเดือนนั้น ก็คือ พระบิดาของเจ้า ขอให้เจ้าไปทูลขอสมบัติจากพระบิดา" เพราะว่าตอนที่พระพุทธเจ้าประสูติ มีขุมทองปรากฏขึ้นทั้งสี่ทิศ ถ้าไม่ใช่พระองค์ท่านแล้ว คนอื่นก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะเอามาใช้จ่ายได้ พระนางพิมพาท่านหมายถึงอย่างนั้น

เมื่อพระพุทธเจ้าโปรดพระประยูรญาติแล้ว เสด็จไปยังนิโครธาราม พักอยู่ที่นั่น ราหุลราชกุมารก็ตามไป พระพุทธเจ้าเห็นก็ถามว่ามาทำอะไร พระราหุลก็บอกว่าพระมารดาให้มาทูลขอสมบัติ พระพุทธเจ้าก็ตอบว่า ขึ้นชื่อว่าโลกียสมบัตินั้นไม่ยั่งยืน เอาโลกุตรสมบัติที่เป็นอริยทรัพย์เถอะ แล้วก็ตรัสให้พระสารีบุตรนำพระราหุลไปบรรพชา ก็คือบวชเณร พระสารีบุตรจึงกลายเป็นพระอุปัชฌาย์รูปแรกในพระพุทธศาสนา

พระสารีบุตรถามพระพุทธเจ้าว่าจะให้บรรพชาอย่างไร ? ทรงตรัสว่าให้กุลบุตรโกนผม โกนหนวด ตัดเล็บ นุ่งห่มผ้าย้อมด้วยน้ำฝาด นั่งกระโหย่ง ไหว้เท้าพระอุปัชฌาย์ แล้วกล่าวว่า พุทธัง สรณัง คัจฉามิ , ธัมมัง สรณัง คัจฉามิ , สังฆัง สรณัง คัจฉามิ ข้าพเจ้าขอยึดพระพุทธเจ้าเป็นที่พึ่ง ข้าพเจ้าขอยึดพระธรรมเป็นที่พึ่ง ข้าพเจ้าขอยึดพระสงฆ์เป็นที่พึ่ง แค่นี้บวชเสร็จแล้ว"