[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "สมัยเด็ก ๆ เวลาไปบ้านยายที่หลังไปรษณีย์บางกอกน้อย แถวนั้นเรียกว่าบ้านช่างหล่อ ก็คือช่างแถวนั้นมีความสามารถในการหล่อโลหะ โดยเฉพาะหล่อพระพุทธรูป อาตมาชอบไปดูเขาปั้นพระ ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองชอบ ชอบมาตั้งแต่เด็ก ๆ ไปดูเขาใช้ปีบบรรจุรังผึ้งจนกระทั่งแน่น เติมน้ำลงไป ยกขึ้นตั้งไฟ จนกระทั่งขี้ผึ้งลอยหน้าก็ช้อนมาปั้นเป็นก้อน ๆ หลังจากนั้นก็เอามาใช้ในการปั้นพระ เขามีการขึ้นโครงแล้วก็เอาขี้ผึ้งพอกลงไป หลังจากนั้นก็ใช้เครื่องมือเกลาให้ได้รูปขนาดแบบที่ตัวเองต้องการ

แต่ทีนี้มีข้อสังเกตอยู่อย่าง ก็คือว่า ช่างคนไหนหน้าตัวเองเป็นแบบไหน ก็จะปั้นพระพุทธรูปออกมาหน้าตาแบบนั้น ตรงนี้จะว่าไปแล้วก็เป็นจิตใต้สำนึกอย่างหนึ่งที่เห็นว่าตัวเองดีที่สุด เพราะฉะนั้น...รูปลักษณ์ที่ออกมาคล้ายตัวเองก็จะเป็นที่พอใจที่สุด ต้องบอกว่าเป็นสักกายทิฏฐิอย่างหนึ่ง แต่ว่าคนมักจะไม่รู้ตัว"