[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ญาติโยมถวายเงินและทองคำ ต้องบอกว่าเป็นของมีค่าที่หาได้ยาก เพื่อร่วมหล่อองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

แต่คราวนี้ของที่มีราคาขึ้นอยู่กับสถานที่และเวลาด้วย คือต้องขึ้นอยู่กับกาลเทศะ อย่างเช่นถ้าอยู่กลางป่าลึก ระหว่างทอง ๑๐ กิโลกรัมกับข้าวสาร ๑๐ กิโลกรัมจะเลือกอะไรดี ? หรือไม่ก็อยู่กลางทะเลทราย ทอง ๑๐ กิโลกรัมกับน้ำ ๑๐ ลิตรจะเลือกอะไร ? ของบางอย่างจะมีคุณค่าก็ต่อเมื่ออยู่ในกาลเทศะที่เหมาะสมเท่านั้น

อาตมาเองไปธุดงค์ใหม่ ๆ ก็ราว ๆ ๓๐ ปีก่อน บ้านกะเหรี่ยงหลายบ้านไม่รู้จักเงิน เวลาไปขอซื้อของ เขาให้ฟรี ๆ เลย คนที่รู้จักเงินก็บอกว่าไม่ต้องหรอก ที่นี่ไม่มีที่ให้ใช้ บ้านเขาไม่มีที่ใช้ บ้านกะเหรี่ยงลึก ๆ ที่เข้าไปนั่น สิ่งที่มีค่าที่สุดของเขาคือข้าว แต่ละปีปลูกข้าวให้พอกิน ส่วนเรื่องผักเรื่องเนื้อนี่หาเก็บเอาในป่า หาล่าเอาในป่าได้ ส่วนที่สำคัญที่สุดของเขาก็คือข้าว ต้องให้มีพอกินเท่านั้น ถึงเวลาอยากได้อะไร ก็เอาข้าวไปแลกเอา"