"เมื่อสองอาทิตย์ที่ผ่านมา หลวงพ่อมณฑล วัดพุทธมณฑลอรัญญิกาวาส ที่ท่านยกวัดให้อาตมา บอกว่าให้พาเจ้าอาวาสใหม่เข้าไปคุยกันหน่อย อาตมาก็พาพระครูบ่าวเข้าไป คุยกันเรื่องบริหารวัดว่าจะให้ไปทางไหน จะกิน จะอยู่กันอย่างไร ?
หลังจากนั้นท่านก็พูดถึงเครื่องรางของขลัง เอาเสือของหลวงพ่อนก วัดสังกะสี มาให้ดู บอกว่าเพิ่งจะได้มาใหม่ ท่านใช้คำว่าเหมือนกับองค์ในหนังสือ อาตมาดูเสร็จเรียบร้อยแล้วบอกว่า องค์ของหลวงพ่อใช่ แต่องค์ในหนังสือปลอม ท่านตกใจ บอกว่า "อะไร...ลงหนังสือยังมีปลอมอีก ?" จึงกราบเรียนว่า "เขาตั้งใจเลยครับ จะเอาไว้ขายคนอย่างหลวงพ่อ ประเภทที่ลงหนังสือแล้วถือว่าแท้" แล้วก็ชี้ให้ท่านดูว่าตำหนิแต่ละอย่างต่างจากของจริงอย่างไร
ท่านถึงกับบ่นว่า "ผมก็หลงเชื่อมานานว่า ถ้าลงหนังสือก็ต้องเป็นของแท้" ก็เลยชี้ให้ท่านดูมีดหมอหลวงพ่อเดิมที่อยู่ใกล้ ๆ กัน บอกว่าอันนี้ก็ปลอม แล้วก็ชี้จุดต่างให้ท่านดู ท่านบอกว่าเสียท่ามันมานาน ยังดีที่บรรดาเซียนที่ท่านคบหาสมาคมอยู่ เป็นพวกที่มีศีลมีธรรม ก็เลยไม่ได้เอาของปลอมมาขายให้ท่าน ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปท่านก็คงเลิกเปิดหนังสือไปอีกนาน
อาตมาเคยพูดว่า เรื่องของวัตถุมงคลเครื่องรางของขลัง ก็เหมือนกับเราดูต้นไม้ ถ้ารู้จักว่าเป็นต้นไม้ชนิดนั้น ไม่ว่าจะมาเป็นต้นใหญ่ ต้นเล็ก ไม้บอนไซ แคระแกร็น พิการ หักโค่นท่าไหนก็ตาม คนที่ดูออกจะบอกได้เลยว่าเป็นต้นไม้ชนิดนั้น
การดูวัตถุมงคลก็มีหลักการคล้าย ๆ กัน เพียงแต่ว่าต้องโชคดีตรงที่เคยเห็นของจริงของแท้มาก่อน ถ้าเคยเห็นของจริงของแท้มาก่อน เราสามารถที่จะแยกแยะได้ว่าอะไรแท้ หรือไม่แท้ เรื่องพวกนี้บางทีพูดไปแล้ว ญาติโยมบางส่วนก็รู้สึกหนักใจ ก็คือหนักใจตรงที่ว่า แล้วจะมีโอกาสได้เห็นของแท้ไหม ?"
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 21-05-2017 เมื่อ 18:06
|