[เถรี]

เมื่อไม่นานมานี้ ผู้บัญชาการกองพลที่ ๙ ค่ายสุรสีห์ จังหวัดกาญจนบุรี มารับตำแหน่งใหม่ หน้าห้องมียศเป็นพันโท โทรศัพท์ติดต่อมาสั่งการ ต้องอย่างนั้น ต้องอย่างนี้ ต้องอย่างโน้น ท่านนายพลจะไปกราบพระอาจารย์ อาตมาบอกไปว่า “ถ้าจะมาก็มา อย่าเสือกทะลึ่งมาสั่งพระ ถ้าจะสั่ง..มึงไปสั่งลูกน้องมึงโน่น..!” สรุปก็คือท่านนายพลมาก็นั่งแบกับดินเหมือนกัน เพราะว่าวัดนี้มีเก้าอี้ตัวเดียว คือเก้าอี้ที่เจ้าอาวาสนั่ง..!

มาวัด..เราวัดกิเลสในใจของเราเองว่าเหลือมากน้อยเท่าไร ? ถ้ากระทบอะไรแล้วไม่พอใจอย่างเดียว ขอให้รู้ว่ากิเลสยังท่วมหัวอยู่ ตัวกูของกูยังเต็มที่อยู่ โอกาสที่จะหลุดพ้นไปพระนิพพานก็เป็นเรื่องยากสำหรับท่าน แต่ถ้ามาวัดแล้วพยายามลด พยายามละ พยายามเลิก ขัดเกลาตนเองให้กิเลสเหลือน้อยที่สุด ทำกาย วาจา ใจ ของเราให้ดีที่สุด ถ้าอย่างนั้น..ไม่ว่าท่านอยู่ที่ไหนก็เป็นวัด เพราะว่ารู้จักวัดใจตัวเอง

แต่ละคนที่เกิดมา เราเวียนว่ายอยู่ในกองทุกข์มานับชาติไม่ถ้วนแล้ว ควรที่จะตัดลัดขึ้นสู่ฝั่งแห่งการหลุดพ้น ถ้าจำเป็นต้องเกิด ก็ให้เหลือชาติที่เกิดให้น้อยที่สุด ไม่ใช่ว่ายวนอยู่ในวัฏสงสาร หาที่ไปไม่ได้ หาทางไปไม่เจอ มองทางไม่เห็น ก็เพราะว่าเราเอากิเลสมาปิดตาตัวเอง ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็รัก ก็โลภ ก็โกรธ ก็หลง อยู่ตลอดเวลา

มาวัดแล้วต้องตื่น หูตาต้องสว่าง ต้องมองให้เห็นว่าสิ่งไหนที่เราทำแล้วเป็นโทษ สิ่งไหนที่เราทำแล้วเป็นประโยชน์ จากนั้นก็เว้นสิ่งที่เป็นโทษ ทำแต่สิ่งที่เป็นประโยชน์เอาไว้ ท่านทั้งหลายจะได้มีความก้าวหน้าขึ้น