[ตัวเล็ก]

บารมี ๑๐ (คุณความดีที่ได้บำเพ็ญมาอย่างยิ่งยวด เพื่อจุดหมายสูงสุด)

๑. ทานบารมี หมายถึง การให้เสียสละวัตถุ สิ่งของ เฉลี่ยแบ่งปันคนอื่น เพื่อกำจัดความตระหนี่ถี่เหนียวให้หมดไปจากใจ (พระพุทธเจ้าทำในชาติที่เป็นพระเวสสันดร)

๒. สีลบารมี หมายถึง การรักษากายวาจาให้เรียบร้อย มีความประพฤติดีงามถูกต้องตามระเบียบวินัย ไม่เบียดเบียนผู้อื่นได้รับความเดือดร้อน (ทำในชาติที่เป็นภูริทัตต์ )

๓. เนกขัมมบารมี หมายถึง การออกบวช การพรากตนออกจากกาม คือ ความหมกมุ่นในกามารมณ์ต่าง ๆ (ทำในชาติที่เป็นเตมีย์)

๔. ปัญญาบารมี หมายถึง ความรอบรู้เข้าใจสภาวะของสิ่งทั้งหลายตามความเป็นจริง พร้อมทั้งคุณและโทษ (ทำในชาติที่เป็นมโหสถ)

๕. วิริยบารมี หมายถึง ความเพียรพยายามบากบั่น ไม่ท้อถอย ไม่เกรงกลัวต่ออุปสรรคใดๆ เมื่อตั้งใจแล้วไม่สำเร็จไม่เลิก (ทำในชาติที่เป็นมหาชนก)

๖. ขันติบารมี หมายถึง อดทนต่อความลำบากตรากตรำ อดทนต่อคำกล่าวเสียดสี คำติเตียนต่าง ๆ (ทำในชาติที่เป็นจันทรกุมาร)

๗. สัจจบารมี หมายถึง มีความสัตย์จริง เมื่อพูดแล้วต้องทำจริง ๆ จริงใจต่อสิ่งที่ได้ลั่นวาจาไว้แล้ว รักษาคำพูด แม้ตัวจะตายก็ยอม (ทำในชาติที่เป็นวิธูรบัณฑิต)

๘. อธิษฐานบารมี หมายถึง ความตั้งใจมั่นในสัจจาอธิษฐาน ทำตามจุดหมาย ของตนที่ได้วางเอาไว้ (ทำในชาติที่เป็นเนมิราช)

๙. เมตตาบารมี หมายถึง ความรักใคร่ ปรารถนาดีต่อเพื่อนร่วมโลกทั้งหมด ขอให้เขามีความสุขกายสบายใจทุกตัวตน (ทำในชาติที่เป็นสุวรรณสาม)

๑๐. อุเปกขาบารมี หมายถึง ความวางใจเป็นกลาง สม่ำเสมอ ไม่เอนเอียงไปด้วย ความรัก ความหลง ความชัง ความโกรธ ความกลัว (ทำในชาติที่เป็นนารทพรหม)

บารมี ๑๐ มี ๓ ระดับ (บารมี, อุปบารมี, และปรมัตถบารมี)