[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "สมัยก่อนครูต้องคัดนักเรียนเป็นห้อง ก. ห้อง ข. เอาคนที่มีความสามารถใกล้เคียงกันไปเรียนอยู่ด้วยกัน จะได้ไม่กดดันคนที่เรียนอ่อนกว่าและไม่ทำให้คนเก่งเขาเบื่อ แต่พอคนเก่ง ๆ มาอยู่ด้วยกันก็แข่งขันกันน่าดูเลย

ทางโรงเรียนของอาตมา ครูเขาตั้งเก้าอี้ไว้ ๒ ตัว มีคิงส์กับควีน เก่งที่สุดฝ่ายผู้หญิงไปนั่งโต๊ะควีน เก่งที่สุดฝ่ายผู้ชายไปนั่งโต๊ะคิงส์ อาตมาก็ต้องพยายามยึดเก้าอี้เอาไว้ให้ได้ คนอื่นก็ต้องพยายามแย่งให้ได้ เพราะถ้าเทอมต่อไปสอบไม่ได้ที่ ๑ คนอื่นที่ได้ก็ต้องไปนั่งตรงนั้นแทน จากคนที่เคยนั่งตรงนั้น พอไปนั่งที่อื่นแล้วไม่ชิน เลยต้องยึดเอาไว้ให้ได้

ฝ่ายผู้หญิงเขาเปลี่ยนกันบ่อย อาตมาเคยโดนยึดอยู่ครั้งหนึ่งตอนเรียน มศ.๓ ตอนพ่อตาย ไปงานศพพ่ออยู่ ๑๐ วัน หลังจากนั้นรู้สึกเวิ้ง ๆ อย่างไรไม่รู้ ไม่กระตือรือร้นที่จะเรียน เทอมนั้นเลยโดนเขายึดไป ฝ่ายผู้หญิงเขาเปลี่ยนกันบ่อย เขามีอยู่ ๔-๕ คนที่ความสามารถใกล้เคียงกัน ส่วนฝ่ายผู้ชายหายาก พอเริ่มเป็นวัยรุ่นแล้วไม่ค่อยสนใจเรียน คนบ้าเรียนมีอยู่ไม่กี่คน หาคนอื่นแทนยาก

ที่อัศจรรย์ก็คือส่วนใหญ่ที่เรียนเก่ง ๆ เป็นลูกจีนทั้งนั้นเลย ใช้แต่แซ่ เหมือนอย่างกับลูกไทยเขาไม่กระตือรือร้นที่จะเรียน บางคนรู้สึกว่าเป็นภาระเสียด้วยซ้ำ เรียนไปทำไม เดี๋ยวก็กลับไปทำนา ส่วนลูกจีนอย่างอาตมาพ่อแม่กรอกหูอยู่ตลอด ต้องเรียนให้เก่ง ๆ ไว้ ไม่รู้หนังสือทำอะไรก็เสียเปรียบเขา

พอเคยชินกับการเรียนอะไรที่ง่าย ๆ เห็นเด็กคนอื่นเขาเรียนยาก ทุกข์ทรมานแล้ว รู้สึกเหนื่อยแทน"