[เถรี]

"อาตมาเองไปพม่า มีโยมชาวพม่าเลื่อมใสนักหนา อยากจะไปเมืองไทย มาตามหิ้วย่ามให้เป็นเดือน ๆ มารู้ทีหลังว่าเขาเป็นรองอธิบดีกรมสืบราชการลับของพม่า เขามาสารภาพหลังจากที่เกษียณแล้ว บอกว่าเจ้านายให้มาตามเพราะว่าท่านอาจารย์เอาเงินเข้ามาเยอะ กลัวว่าเอาเงินมาสนับสนุนให้นิสิตประท้วงรัฐบาล

เขาตามอยู่เป็นปี ๆ จนเห็นว่าอาตมาเอาแต่เงินไปก่อสร้าง เขาถึงได้ไว้ใจ ลองคิดดูว่าระดับรองอธิบดีของเขา มาทำตัวเป็นศิษย์วัดคอยถือย่ามให้ เขาไม่บอกอาตมาก็ไม่รู้ ฉะนั้น...คนพม่าในปัจจุบันนี้ ถ้าอยู่ในบ้านตัวเองก็อยู่ด้วยความหวาดระแวง เพราะว่ากฎหมายของเขาดุ ทหารของเขาเอาจริง

สมัยที่อาตมาไปพม่า เงินดอลลาร์ต้องแลกในตลาดมืด เพราะถ้าแลกทั่วไปตามแหล่งท่องเที่ยวจะได้ดอลลาร์ละ ๕-๖ จั๊ตเท่านั้น แต่ถ้าแลกในตลาดมืดจะได้ดอลลาร์ละพันกว่าจั๊ต ถ้าไปเดินอยู่ตามแหล่งเที่ยว เดี๋ยว ๆ ก็จะมีคนมาสะกิดแล้วถามว่าจะแลกเงินไหม ? ถ้าบอกว่าแลก เขาจะถามก่อนว่ามีเท่าไร ? ใบใหญ่ไหม ? ถ้าใบละ ๑๐๐ ดอลลาร์ยิ่งดี เขาจะให้ราคาสูงเป็นพิเศษ

พอตกลงว่าจะแลก เขาพาเราขึ้นแท็กซี่ไปเลย ไปถึงตามจุดนัดพบที่เขาโทรบอกเพื่อน เปลี่ยนเป็นแท็กซี่อีกคันหนึ่ง เพื่อนจะพกเงินมาตามจำนวนที่เราบอก แลกกันเสร็จสรรพเรียบร้อย เขาลงจากแท็กซี่ ให้มาส่งเราที่เดิม ตัวเขาหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ ? เขาทำยิ่งกว่าสายลับอีก เพราะว่าสายลับพม่าเต็มบ้านเต็มเมืองไปหมด

ฉะนั้น...เรื่องของบรรดา "สวยสังหาร" ที่หนีข้ามไปฝั่งพม่า ป่านนี้เขารู้หมดแล้วว่าอยู่ที่ไหน เพียงแต่ว่าค่าตัวแพง ถ้าให้ตามที่เขาเรียกร้อง จะให้จับวันนี้ก็ได้ตัววันนี้เลย"