[ลัก...ยิ้ม]

ให้เลิกบ่น เพราะเป็นอารมณ์ปฏิฆะ


เมื่อวันพุธที่ ๒๐ ก.ค. ๒๕๓๖ สมเด็จองค์ปฐม ทรงเมตตามาสอนให้ดังนี้

๑. ให้เลิกบ่น เพราะเป็นอารมณ์ปฏิฆะ (เพื่อนผมท่านคิดว่า น่าจะให้คุณหมอคอยเตือนด้วยเวลาบ่น) หลวงพ่อก็มาบอกว่า เอ็งมันต้องเตือนตัวเอง มันถึงจะจำ ไปให้คนอื่นเขาเตือน จิตมันไม่จำหรอก ทุกอย่างต้องพึ่ง อัตตนา โจทยัตตานัง เตือนตนเองทั้งนั้น อารมณ์ของตนมันชั่ว หยุดไว้ไม่อยู่ แล้วใครที่ไหนจะมาช่วยหยุดได้

๒. ทรงตรัสว่า "ในเมื่อเจ้ากำหนดรู้ได้ว่า อารมณ์ใดเป็นอารมณ์ที่ตกเป็นทาสของนิวรณ์เข้ามารบกวน ก็จงหมั่นระงับนิวรณ์นั้น ในทุกครั้งที่กำหนดรู้ว่ามีอารมณ์ ในขณะจิตนั้นลงด้วยเถิด"

๓. ต้องทำการระงับให้บ่อย ๆ จักได้มีสติรู้เท่าทันอารมณ์ของจิต ที่ตกเป็นทาสของนิวรณ์เข้ารบกวน ระงับได้มากเท่าไหร่ ผลของการปฏิบัติจักได้มากขึ้นเท่านั้น

๔. อารมณ์ใดที่เกิดกับจิต เจ้าต้องหมั่นกำหนดรู้ อย่าคิดปล่อยอารมณ์ไป โดยคิดว่าไม่เป็นไร นั่นคือการประมาทในธรรมโดยแท้

๕. โดยเฉพาะอย่างยิ่งอารมณ์หลง ที่คิดว่าไม่เป็นไร เรายังจักไม่ถึงที่ตาย แล้วเที่ยวส่งจิตไปว่าคนนั้นคนนี้ ตำหนิกรรมของผู้อื่นไปตามความไม่ชอบใจ สรรเสริญคนโน้นทีไปยุ่งก้าวก่ายกับกฎของกรรมของผู้อื่น